အစြမ္းထက္ျမက္ ဗုဒၶလက္နက္ေတာ္
=========================
ဓါးဟူသည္ျဖတ္စရာမွန္သမွ်တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ရန္
စီမံျပဳလုပ္ထားေသာ လူသံုးပစၥည္း တစ္ခုျဖစ္သည္။
ထိုဓါးသည္ အသံုးျပဳရာ ေနရာဌာနႏွင့္ ျဖတ္ေတာက္
ဖြယ္ရာ ၀တၳဳပစၥည္း အႀကီးအေသးအလုိက္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး
ကြဲျပားျခားနားသည္။ အထည္ျဒပ္ႀကီးေသာ သစ္ခုတ္ဓါး
မွစ၍ ဟင္းသီးဟင္းရြက္လွီးေသာဓါး၊ လက္သည္းလွီးဓါး
အဆံုး ပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးျပဳလုပ္သံုးစြဲၾကသည္။ မည္သုိ႔
ပင္ကြဲျပားေသာ္လည္း ဓါးမွန္သမွ်သည္ သူ႔အတိုင္းအတာ
ႏွင့္သူ ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ဖို႔ရာ ထက္ေသာအသြား ရွိရၿမဲ
တည္း။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တံုးေနေသာဓါးသည္
လိုရာကိစၥကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္မေဆာင္ရြက္ႏုိင္သျဖင့္
အသံုးမ၀င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဓါးအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည့္
အနက္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္အထက္ဆံုးဓါးကို ျပပါဆုိလွ်င္
လူ႔ဦးေခါင္းေပၚ၌ ေပါက္ေရာက္ေသာဆံပင္ငယ္မ်ားကုိ
ပင္ ရိပ္ျဖတ္ႏုိင္စြမ္းရွိေသာ သင္တုန္းဓါးကိုျပရေပမည္။
မွန္၏ ဓါးဟူသမွ်တို႔တြင္ သင္တုန္းဓါးသာလွ်င္ အထက္
ျမက္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းနားလည္ေပသည္။
သင္တုန္းဓါးသည္ အထက္ျမက္ဆံုးဟုဆိုျငားေသာ္
လည္း ထိုသင္တုန္းဓါးျဖင့္ျဖတ္လုိက္ေသာ ဆံပင္
မုတ္ဆိတ္၊ က်င္စြယ္တို႔သည္ တာရွည္မခံ၊ ၂ရက္
သံုးရက္အတြင္း ျပန္ေပါက္ၾကရစၿမဲပင္။ ေနာက္ထပ္
တစ္ဖန္မေပါက္ေရာက္ႏုိင္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိး
ေရာက္သည္အထိ အၿပီးသတ္မပယ္ရွင္းႏုိင္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ၄င္းကို အထက္ျမက္ဆံုးေသာ ဓါးဘုရင္
ဟုဆိုလွ်င္ အတိအက်မွန္ကန္သည္ဟု မဆိုသာ။
တကယ္စစ္မွန္ေသာ ဓါးဘုရင္ဆိုသည္မွာ သူနဲ႔
ျဖတ္လုိက္သမွ် ေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ဖန္ျပန္
လည္ေပါက္ေရာက္ႏုိင္ျခင္းမရွိသည္အထိ အျမစ္
ျပတ္ ပယ္ျဖတ္ႏုိင္ရေပမည္။ ထိုဓါးမ်ဳိးရွိႏုိင္ပါ
သလား။ ထိုဓါးကား အဘယ္ဓါးနည္း။
တရားသေဘာေလာကအျမင္ ေလာကသဘာ၀
ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနတတ္ၿမဲတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ဘုရား
ရွင္ ပြင့္ေတာ္မူစက ပဋိေသာကဂါမႎ၊ နိပုဏံ ဂမၻီရံ
ဒုဒၵသံအဏံု၊ ရာဂရကၠာနဒကၡႏၱိ၊ တေမာခေႏၶန
အ၀ုဓါ ဟုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အဓိပၸါယ္
ကေတာ့ ငါဘုရားျမင္သိေသာ တရားေတာ္သည္
လူတို႔အျမင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္သြားေန၏တဲ့။
ပကတိလူတုိ႔မ်က္ျမင္အားျဖင့္ ပကတိဓါးသည္
ခုတ္ျဖတ္သမွ်ကို ေနာက္တစ္ဖန္မရွင္သန္ေအာင္
ပတ္သတ္ႏုိင္သည္အထိ အစြမ္းထက္ေသာ
သင္တုန္းဓါးမ်ဳိးမေတြ႕ဖူးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းဓါး
မ်ဳိးသည္ သာမညေလာကအျမင္၌မရွိႏုိင္ဟု
ဆိုရေပမည္။ အဘယ္ေနရာ၌ ရွိသနည္း။
ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္၌သာ ရွိပါသည္။
ထုိဓါးကို ပိုင္ဆုိင္သူကား သာမန္လူသားမဟုတ္။
ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၏တပည့္သာ၀ကမ်ားသာျဖစ္သည္။
သာဓကတစ္ခုအေနအားျဖင့္တင္ျပရပါလွ်င္
ရွင္ေတာ္ဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက အမ်ဳိး
ေကာင္းသားတစ္ဦး ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို
နာရ၍ သဒၶါေပါက္ကာ ရဟန္းျပဳ၏။ သို႔ေသာ္
သာသနာေတာ္၌မေပ်ာ္ပိုက္သျဖင့္ လူထြက္လုိ
ေသာ ဆႏၵလည္းမရွိရကား ရဟန္းဘ၀၌ပင္
ျမန္ျမန္ေသရန္စိတ္ကူးမိသည့္အေလ်ာက္
ျမန္ျမန္ေသဖို႔နည္းလမ္းရွာေဖြေနဆဲ ေျမြဆိုး
တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းယူ၍ကိုက္ေစ၏။ သို႔ေသာ္
ရဟန္းကို ေျမြက မကိုက္သျဖင့္ ထိုရဟန္းကား
မေသ။ သို႔ျဖင့္ အႀကံမေအာင္ဘဲရွိရာ ဆတၱာ
သည္တစ္ဦးထံမွ သင္တုန္းဓါးကိုယူ၍ သစ္ပင္
ကိုမွီကာ လည္ကိုစင္းလ်က္ ဓါးကိုတင္၍လည္
ကိုလွီးမည္အျပဳ မိမိ၏ရဟန္းသီလကို ေတြ႔ရ
ေလရာ ထို႔ရဟန္း၏သႏၱာန္၌ အတိုင္းမသိ
၀မ္းသာပီတိမ်ား လႈိင္းထ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့၏။
ထိုျဖစ္ေပၚလာေသာ ၀မ္းသာပီတိကို သာယာ
မေနဘဲ အနိစၥ-ဒုကၡ-အနတၱ လကၡဏာယာဥ္
တို႔ျဖင့္ ၀ိပႆနာတင္၍ ပယ္ခြါလိုက္ေသာအခါ
လည္မ်ဳိ၌ သင္တုန္းဓါးတင္လ်က္ျဖင့္ပင္ မေမွ်ာ္
လင့္ဘဲ ပဋိသမၻိဒါေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၱာျဖစ္
ေတာ္မူသြား၏။ အံ့ၾသဖြယ္ထူးဆန္းေပစြ၊
ေလာက၌ ဤကဲ့သို႔ပင္ တစ္ခါတစ္ရံမေမွ်ာ္
လင့္ဘဲ ရည္ရြယ္တာတစ္မ်ဳိး၊ ျဖစ္လာတာ
တစ္ဖံု ျဖစ္တတ္ေပ၏။
ထိုရဟန္းသည္ မိမိ၏ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို
အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေျပာျပေလရာ
ထိုရဟန္း၏ျဖစ္ပံုပ်က္ပံုသည္ မယံုၾကည္
ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ထူးဆန္းေနသျဖင့္
မဟုတ္မမွန္လုပ္ႀကံ၀ါၾကြားသည္ထင္မွတ္ကာ
ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ၾကားၾကေလ၏။
ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားက ငါ့သားေတာ္သည္
ရဟႏၱာျဖစ္သြားၿပီျဖစ္၍ သင္တုန္းဓါးျဖင့္
မိမိအသက္ကို မိမိေသေၾကာင္း မႀကံေတာ့
ေပ။ မွန္၏။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရား၏
သာသနာေတာ္၌ ရဟႏၱာျဖစ္သူသည္
မိမိအသက္ကိုလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး
အသက္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘယ္ေသာ
အခါမွ မခြင္းေတာ့ေခ်ဟု မိန္႔ေတာ္မူ
လုိက္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ားေက်နပ္သြားၾက
ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ထုိရဟန္း
ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဘ၀င္မက်ေသာ အခ်က္
တို႔ကို ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
ထိုအခ်က္မ်ားကား
၁။ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ေသာ ပါရမီကုသိုလ္ရွိပါ
လ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္သာသနာေတာ္၌
မေပ်ာ္ပိုက္သနည္း။
၂။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျမြသည္ သူ႔အား
မကိုက္သနည္း။
၃။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ရသနည္း။
၄။ လည္မ်ဳိတြင္ သင္တုန္းဓါးတင္ထား
သည့္ ထိုခဏအတြင္း ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ပါ့
မလားဟူေသာ ျပႆနာမ်ားပင္တည္း။
ထိုအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားကေျဖရွင္း
ေတာ္မူ၏။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ သူသာသနာ
ေတာ္၌မေပ်ာ္ပိုက္ရျခင္းအေၾကာင္းကား
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က
သူသည္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး၏ သကၤန္း
သပိတ္ ပရိကၡရာကို အလိုရွိသည့္အတြက္
ထိုရဟန္းအား သာသနာေတာ္၌မေပ်ာ္
ပိုက္ေအာင္ အားထုတ္ဖူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္
ယခုဘ၀၌ ထို၀ဋ္ေၾကြးကိုခံရေပသည္။
ေျမြမကိုက္သည္ကား ထိုေျမြသည္လြန္ခဲ့
ေသာ အတိတ္ဘ၀က သူ၏ေက်းကၽြန္
ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။ ထိုအရွိန္အ၀ါေၾကာင့္ သူသည္
သူ႔သခင္ေတာ္ခဲ့ဖူးေသာ ထိုရဟန္းအား
မကိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရဟႏၱာျဖစ္ျခင္း
အေၾကာင္းကေတာ့ ထိုရဟန္းသည္
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ကပင္
အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းတိုင္တိုင္ ရဟန္းတရား
ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ဖူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္
ယခုဘ၀ သင္တုန္းဓါးျဖင့္ပ်ံေတာ္မူရ
အံ့ဆဲဆဲပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟႏၱာ
ျဖစ္ခြင့္ရေပ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့၏။
လည္မ်ဳိတြင္ သင္တုန္းဓါးတင္ထားသည့္
ထိုခဏအတြင္း ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား
ဟူေသာ ျပႆနာကို ဘုရားရွင္ကဤသို႔
မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ခ်စ္သားတို႔မပ်င္းမရိ
လံု႔လ၀ီရိယရွိေသာသူအား အခ်ိန္သည္
အခ်ီးအႏွီးအလဟႆ မျဖစ္ေပ။ အား
ထုတ္ႀကိဳးစား ဘာ၀နာတရားျဖင့္ ေနေလ့
ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ၾကြလွမ္းေသာေျခ
ေျမသို႔မက်မီအတြင္း အာသေ၀ါကင္းကြာ
ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္သည္သာတည္း။ ပ်င္းရိေသာ
သူသည္ အသက္တစ္ရာပင္ ေနရေသာ္
လည္း သူ႔ဘ၀သည္ မျမတ္၊ တန္ဖိုးရွိေသာ
အသက္ရွည္ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္။ မေမ့မေလ်ာ့
ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရွိေသာသူ၏ အသက္
ရွည္ျခင္းကား တစ္ေန႔ တစ္ရက္ တစ္ခဏ
မွ် ေနရေစကာမူ ျမင့္ျမတ္တန္ဖိုးရွိလွေပ၏
ဟု မပ်င္းမရိလံု႔လ၀ီရိယရွိျခင္းအက်ဳိးတရား
ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ထိုအားထုတ္မႈလံု႕လ၀ီရိယကို အေျခခံ၍
ပညာျဖင့္ထိန္းကြပ္ကာ အားထုတ္သြားပါ
လွ်င္ ထိုရဟန္းေတာ္ကဲ့သို႔ပင္ ဒုကၡၿငိမ္းရာ
အမတသုခနိဗၺာန္ခ်မ္းသာျမတ္ႀကီးကို
ဧကန္ပင္ရရွိႏုိင္ၾကေပသည္။
အရဟတၱမဂ္ ဓါးသန္လ်က္ကား အစြမ္းထက္
ေပစြ၊ အရဟတၱမဂ္တည္းဟူေသာ ဓါးထက္
ထက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္တည္းခုတ္ပိုင္းလုိက္ရာ
တစ္သံသရာလံုး ဒုကၡေပးလာသည့္ ကိေလ
သာ အပင္တို႔သည္ လံုး၀ေနာက္ထပ္ေပါက္
ေရာက္လာျခင္းမရွိေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္
ပကတိသင္တုန္းဓါးထက္ အဆရာေထာင္
မကထက္ျမက္ေသာဓါးကား ဘုရားရွင္
အဆံုးအမသာသနာေတာ္၌ရွိ၏။
ထိုအရဟတၱမဂ္ဓါးသန္လ်က္ကို ပိုင္ဆိုင္လို
သူသည္ သာသနာေတာ္ကို သက္၀င္ယံုၾကည္
၍ ၀ီရိယ ပညာ အေျခခံကာႀကိဳးစားပါလွ်င္
ကိေလသာသင္းပင္း ရန္ဆယ္စင္းကို အၾကြင္း
မဲ့ ပယ္သတ္လွ်က္ မအို၊ မနာ၊ မေသရာ
မဟုတ္အၿမိဳက္သုခဘုတ္ကို တ၀ႀကီးသံုးေဆာင္
ခံစားရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ဦးဓမၼိက
ေတာရေက်ာင္း၊ ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕။
ရတနာမြန္မဂၢဇင္း
၁၉၉၂ခုႏွစ္၊ ေမလ
=========================
ဓါးဟူသည္ျဖတ္စရာမွန္သမွ်တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ရန္
စီမံျပဳလုပ္ထားေသာ လူသံုးပစၥည္း တစ္ခုျဖစ္သည္။
ထိုဓါးသည္ အသံုးျပဳရာ ေနရာဌာနႏွင့္ ျဖတ္ေတာက္
ဖြယ္ရာ ၀တၳဳပစၥည္း အႀကီးအေသးအလုိက္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး
ကြဲျပားျခားနားသည္။ အထည္ျဒပ္ႀကီးေသာ သစ္ခုတ္ဓါး
မွစ၍ ဟင္းသီးဟင္းရြက္လွီးေသာဓါး၊ လက္သည္းလွီးဓါး
အဆံုး ပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးျပဳလုပ္သံုးစြဲၾကသည္။ မည္သုိ႔
ပင္ကြဲျပားေသာ္လည္း ဓါးမွန္သမွ်သည္ သူ႔အတိုင္းအတာ
ႏွင့္သူ ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ဖို႔ရာ ထက္ေသာအသြား ရွိရၿမဲ
တည္း။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တံုးေနေသာဓါးသည္
လိုရာကိစၥကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္မေဆာင္ရြက္ႏုိင္သျဖင့္
အသံုးမ၀င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဓါးအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည့္
အနက္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္အထက္ဆံုးဓါးကို ျပပါဆုိလွ်င္
လူ႔ဦးေခါင္းေပၚ၌ ေပါက္ေရာက္ေသာဆံပင္ငယ္မ်ားကုိ
ပင္ ရိပ္ျဖတ္ႏုိင္စြမ္းရွိေသာ သင္တုန္းဓါးကိုျပရေပမည္။
မွန္၏ ဓါးဟူသမွ်တို႔တြင္ သင္တုန္းဓါးသာလွ်င္ အထက္
ျမက္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းနားလည္ေပသည္။
သင္တုန္းဓါးသည္ အထက္ျမက္ဆံုးဟုဆိုျငားေသာ္
လည္း ထိုသင္တုန္းဓါးျဖင့္ျဖတ္လုိက္ေသာ ဆံပင္
မုတ္ဆိတ္၊ က်င္စြယ္တို႔သည္ တာရွည္မခံ၊ ၂ရက္
သံုးရက္အတြင္း ျပန္ေပါက္ၾကရစၿမဲပင္။ ေနာက္ထပ္
တစ္ဖန္မေပါက္ေရာက္ႏုိင္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိး
ေရာက္သည္အထိ အၿပီးသတ္မပယ္ရွင္းႏုိင္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ၄င္းကို အထက္ျမက္ဆံုးေသာ ဓါးဘုရင္
ဟုဆိုလွ်င္ အတိအက်မွန္ကန္သည္ဟု မဆိုသာ။
တကယ္စစ္မွန္ေသာ ဓါးဘုရင္ဆိုသည္မွာ သူနဲ႔
ျဖတ္လုိက္သမွ် ေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ဖန္ျပန္
လည္ေပါက္ေရာက္ႏုိင္ျခင္းမရွိသည္အထိ အျမစ္
ျပတ္ ပယ္ျဖတ္ႏုိင္ရေပမည္။ ထိုဓါးမ်ဳိးရွိႏုိင္ပါ
သလား။ ထိုဓါးကား အဘယ္ဓါးနည္း။
တရားသေဘာေလာကအျမင္ ေလာကသဘာ၀
ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနတတ္ၿမဲတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ဘုရား
ရွင္ ပြင့္ေတာ္မူစက ပဋိေသာကဂါမႎ၊ နိပုဏံ ဂမၻီရံ
ဒုဒၵသံအဏံု၊ ရာဂရကၠာနဒကၡႏၱိ၊ တေမာခေႏၶန
အ၀ုဓါ ဟုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အဓိပၸါယ္
ကေတာ့ ငါဘုရားျမင္သိေသာ တရားေတာ္သည္
လူတို႔အျမင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္သြားေန၏တဲ့။
ပကတိလူတုိ႔မ်က္ျမင္အားျဖင့္ ပကတိဓါးသည္
ခုတ္ျဖတ္သမွ်ကို ေနာက္တစ္ဖန္မရွင္သန္ေအာင္
ပတ္သတ္ႏုိင္သည္အထိ အစြမ္းထက္ေသာ
သင္တုန္းဓါးမ်ဳိးမေတြ႕ဖူးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းဓါး
မ်ဳိးသည္ သာမညေလာကအျမင္၌မရွိႏုိင္ဟု
ဆိုရေပမည္။ အဘယ္ေနရာ၌ ရွိသနည္း။
ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္၌သာ ရွိပါသည္။
ထုိဓါးကို ပိုင္ဆုိင္သူကား သာမန္လူသားမဟုတ္။
ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၏တပည့္သာ၀ကမ်ားသာျဖစ္သည္။
သာဓကတစ္ခုအေနအားျဖင့္တင္ျပရပါလွ်င္
ရွင္ေတာ္ဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက အမ်ဳိး
ေကာင္းသားတစ္ဦး ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို
နာရ၍ သဒၶါေပါက္ကာ ရဟန္းျပဳ၏။ သို႔ေသာ္
သာသနာေတာ္၌မေပ်ာ္ပိုက္သျဖင့္ လူထြက္လုိ
ေသာ ဆႏၵလည္းမရွိရကား ရဟန္းဘ၀၌ပင္
ျမန္ျမန္ေသရန္စိတ္ကူးမိသည့္အေလ်ာက္
ျမန္ျမန္ေသဖို႔နည္းလမ္းရွာေဖြေနဆဲ ေျမြဆိုး
တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းယူ၍ကိုက္ေစ၏။ သို႔ေသာ္
ရဟန္းကို ေျမြက မကိုက္သျဖင့္ ထိုရဟန္းကား
မေသ။ သို႔ျဖင့္ အႀကံမေအာင္ဘဲရွိရာ ဆတၱာ
သည္တစ္ဦးထံမွ သင္တုန္းဓါးကိုယူ၍ သစ္ပင္
ကိုမွီကာ လည္ကိုစင္းလ်က္ ဓါးကိုတင္၍လည္
ကိုလွီးမည္အျပဳ မိမိ၏ရဟန္းသီလကို ေတြ႔ရ
ေလရာ ထို႔ရဟန္း၏သႏၱာန္၌ အတိုင္းမသိ
၀မ္းသာပီတိမ်ား လႈိင္းထ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့၏။
ထိုျဖစ္ေပၚလာေသာ ၀မ္းသာပီတိကို သာယာ
မေနဘဲ အနိစၥ-ဒုကၡ-အနတၱ လကၡဏာယာဥ္
တို႔ျဖင့္ ၀ိပႆနာတင္၍ ပယ္ခြါလိုက္ေသာအခါ
လည္မ်ဳိ၌ သင္တုန္းဓါးတင္လ်က္ျဖင့္ပင္ မေမွ်ာ္
လင့္ဘဲ ပဋိသမၻိဒါေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၱာျဖစ္
ေတာ္မူသြား၏။ အံ့ၾသဖြယ္ထူးဆန္းေပစြ၊
ေလာက၌ ဤကဲ့သို႔ပင္ တစ္ခါတစ္ရံမေမွ်ာ္
လင့္ဘဲ ရည္ရြယ္တာတစ္မ်ဳိး၊ ျဖစ္လာတာ
တစ္ဖံု ျဖစ္တတ္ေပ၏။
ထိုရဟန္းသည္ မိမိ၏ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို
အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေျပာျပေလရာ
ထိုရဟန္း၏ျဖစ္ပံုပ်က္ပံုသည္ မယံုၾကည္
ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ထူးဆန္းေနသျဖင့္
မဟုတ္မမွန္လုပ္ႀကံ၀ါၾကြားသည္ထင္မွတ္ကာ
ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ၾကားၾကေလ၏။
ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားက ငါ့သားေတာ္သည္
ရဟႏၱာျဖစ္သြားၿပီျဖစ္၍ သင္တုန္းဓါးျဖင့္
မိမိအသက္ကို မိမိေသေၾကာင္း မႀကံေတာ့
ေပ။ မွန္၏။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရား၏
သာသနာေတာ္၌ ရဟႏၱာျဖစ္သူသည္
မိမိအသက္ကိုလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး
အသက္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘယ္ေသာ
အခါမွ မခြင္းေတာ့ေခ်ဟု မိန္႔ေတာ္မူ
လုိက္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ားေက်နပ္သြားၾက
ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ထုိရဟန္း
ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဘ၀င္မက်ေသာ အခ်က္
တို႔ကို ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
ထိုအခ်က္မ်ားကား
၁။ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ေသာ ပါရမီကုသိုလ္ရွိပါ
လ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္သာသနာေတာ္၌
မေပ်ာ္ပိုက္သနည္း။
၂။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျမြသည္ သူ႔အား
မကိုက္သနည္း။
၃။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ရသနည္း။
၄။ လည္မ်ဳိတြင္ သင္တုန္းဓါးတင္ထား
သည့္ ထိုခဏအတြင္း ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ပါ့
မလားဟူေသာ ျပႆနာမ်ားပင္တည္း။
ထိုအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားကေျဖရွင္း
ေတာ္မူ၏။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ သူသာသနာ
ေတာ္၌မေပ်ာ္ပိုက္ရျခင္းအေၾကာင္းကား
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က
သူသည္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး၏ သကၤန္း
သပိတ္ ပရိကၡရာကို အလိုရွိသည့္အတြက္
ထိုရဟန္းအား သာသနာေတာ္၌မေပ်ာ္
ပိုက္ေအာင္ အားထုတ္ဖူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္
ယခုဘ၀၌ ထို၀ဋ္ေၾကြးကိုခံရေပသည္။
ေျမြမကိုက္သည္ကား ထိုေျမြသည္လြန္ခဲ့
ေသာ အတိတ္ဘ၀က သူ၏ေက်းကၽြန္
ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။ ထိုအရွိန္အ၀ါေၾကာင့္ သူသည္
သူ႔သခင္ေတာ္ခဲ့ဖူးေသာ ထိုရဟန္းအား
မကိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရဟႏၱာျဖစ္ျခင္း
အေၾကာင္းကေတာ့ ထိုရဟန္းသည္
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ကပင္
အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းတိုင္တိုင္ ရဟန္းတရား
ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ဖူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္
ယခုဘ၀ သင္တုန္းဓါးျဖင့္ပ်ံေတာ္မူရ
အံ့ဆဲဆဲပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟႏၱာ
ျဖစ္ခြင့္ရေပ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့၏။
လည္မ်ဳိတြင္ သင္တုန္းဓါးတင္ထားသည့္
ထိုခဏအတြင္း ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား
ဟူေသာ ျပႆနာကို ဘုရားရွင္ကဤသို႔
မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ခ်စ္သားတို႔မပ်င္းမရိ
လံု႔လ၀ီရိယရွိေသာသူအား အခ်ိန္သည္
အခ်ီးအႏွီးအလဟႆ မျဖစ္ေပ။ အား
ထုတ္ႀကိဳးစား ဘာ၀နာတရားျဖင့္ ေနေလ့
ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ၾကြလွမ္းေသာေျခ
ေျမသို႔မက်မီအတြင္း အာသေ၀ါကင္းကြာ
ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္သည္သာတည္း။ ပ်င္းရိေသာ
သူသည္ အသက္တစ္ရာပင္ ေနရေသာ္
လည္း သူ႔ဘ၀သည္ မျမတ္၊ တန္ဖိုးရွိေသာ
အသက္ရွည္ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္။ မေမ့မေလ်ာ့
ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရွိေသာသူ၏ အသက္
ရွည္ျခင္းကား တစ္ေန႔ တစ္ရက္ တစ္ခဏ
မွ် ေနရေစကာမူ ျမင့္ျမတ္တန္ဖိုးရွိလွေပ၏
ဟု မပ်င္းမရိလံု႔လ၀ီရိယရွိျခင္းအက်ဳိးတရား
ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ထိုအားထုတ္မႈလံု႕လ၀ီရိယကို အေျခခံ၍
ပညာျဖင့္ထိန္းကြပ္ကာ အားထုတ္သြားပါ
လွ်င္ ထိုရဟန္းေတာ္ကဲ့သို႔ပင္ ဒုကၡၿငိမ္းရာ
အမတသုခနိဗၺာန္ခ်မ္းသာျမတ္ႀကီးကို
ဧကန္ပင္ရရွိႏုိင္ၾကေပသည္။
အရဟတၱမဂ္ ဓါးသန္လ်က္ကား အစြမ္းထက္
ေပစြ၊ အရဟတၱမဂ္တည္းဟူေသာ ဓါးထက္
ထက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္တည္းခုတ္ပိုင္းလုိက္ရာ
တစ္သံသရာလံုး ဒုကၡေပးလာသည့္ ကိေလ
သာ အပင္တို႔သည္ လံုး၀ေနာက္ထပ္ေပါက္
ေရာက္လာျခင္းမရွိေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္
ပကတိသင္တုန္းဓါးထက္ အဆရာေထာင္
မကထက္ျမက္ေသာဓါးကား ဘုရားရွင္
အဆံုးအမသာသနာေတာ္၌ရွိ၏။
ထိုအရဟတၱမဂ္ဓါးသန္လ်က္ကို ပိုင္ဆိုင္လို
သူသည္ သာသနာေတာ္ကို သက္၀င္ယံုၾကည္
၍ ၀ီရိယ ပညာ အေျခခံကာႀကိဳးစားပါလွ်င္
ကိေလသာသင္းပင္း ရန္ဆယ္စင္းကို အၾကြင္း
မဲ့ ပယ္သတ္လွ်က္ မအို၊ မနာ၊ မေသရာ
မဟုတ္အၿမိဳက္သုခဘုတ္ကို တ၀ႀကီးသံုးေဆာင္
ခံစားရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ဦးဓမၼိက
ေတာရေက်ာင္း၊ ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕။
ရတနာမြန္မဂၢဇင္း
၁၉၉၂ခုႏွစ္၊ ေမလ
No comments:
Post a Comment