၀ကၠလိပုဏၰားျဖစ္ပံု
=============
ကၽြႏု္ပ္သည္ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္
လာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူသည့္
အတိုင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေလသည္။
ႀကိဳးစားသည့္အေၾကာင္းမွာ စိတ္အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း
ျဖစ္၏။ ရုပ္အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္၏။ စိတ္အေၾကာင္း
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဆိုေသာ စကားမွာ မိမိသည္ရတနာသံုးပါး
၌ ၾကည္ညိဳသဒၶါျဖစ္ပံုမွာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္
အခါက ၀ကၠလိမည္ေသာ ပုဏၰားမ်ဳိးျဖစ္မည္လည္းစိုးရိမ္
ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
၀ကၠလိ ပုဏၰားျဖစ္ပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္၏။
အခါတစ္ပါး သာ၀တၳိျပည္၌ ျမတ္စြာဘုရားဆြမ္းခံၾကြလာ
စဥ္ ၀ကၠလိမည္ေသာပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏
တင့္တယ္လွပေသာ အဆင္းသ႑ာန္ကို ဖူးျမင္ရေလ၏။
ပုဏၰားလည္း သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရား၏ တင့္တယ္လြန္းလွ
ေသာ အဆင္းေတာ္ကို ၾကည့္ရႈ၍အားမရမတင္းတိမ္ျဖစ္
ေလ၏။ ၀ကၠလိပုဏၰား၌ျမတ္စြာဘုရားအား မျပတ္ရႈျမင္
လိုေသာ စိတ္သည္ျဖစ္ေနေလ၏။ ထိုအခါဘုရားကို
အနီးကပ္မျပတ္ဖူးျမင္ႏုိင္ရန္အလို႔ငွါ ဘုရားရွင္ထံေတာ္၌
ရဟန္းအျဖစ္ကိုခံယူေလ၏။ ရဟန္းျပဳၿပီးေသာ္ ကမၼ႒ာန္း
တရားကို အားထုတ္ျခင္းမျပဳဘဲ ဘုရားရွင္၏ျမတ္ႏွာ
ေတာ္ကို ျမင္ေလာက္ေသာေနရာ၌ ထိုင္လ်က္သာ
အၿမဲၾကည့္ရႈ႕ေနျခင္းျဖင့္သာ ေနေလ၏။
ထိုအျခင္းအရာကို သိေသာ္လည္းျမတ္စြာဘုရားသည္
၀ကၠလိမေထရ္ဉာဏ္ရင့္သန္လာသည္အထိ ေစာင့္
ဆိုင္းၿပီးေနာက္ ဉာဏ္ရင့္လာေသာတစ္ေန႔တြင္
ဘုရားက ၀ကၠလိမေထရ္အား ဤသို႔ဆိုေလ၏။
၀ကၠလိ ဤပုပ္ေသာကိုယ္ကို ဖူးျမင္ျခင္းျဖင့္ သင့္အား
အဘယ္အက်ဳိးရွိအံ့နည္း။ တရားကိုျမင္ေသာသူသည္
သာ ငါဘုရားကို ျမင္သည္မည္၏။ တရားကိုမျမင္
ေသာသူသည္ ငါဘုရားကိုျမင္ရသည္မမည္ဟုဆံုးမ
ေတာ္မူေလသည္။ သို႔ေသာ္ ၀ကၠလိသည္ ဘုရားအား
ဖူးျမင္ျခင္းကိုစြန္႔၍ အရပ္တစ္ပါးသို႔ဖဲခြါသြားရန္၀န္ေလး
လွ်က္ရွိေပသည္။
ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ကၠလိကားထိတ္လန္႔
ျခင္းမရွိဘဲ မကၽြတ္လတၱံ႔ဟုသိ၍ ၀ါဆိုခါနီးေသာ
ကာလတြင္ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္သုိ႔ ၾကြသြားေတာ္မူၿပီး
လွ်င္ ၀ါကပ္ေသာေန႔၌ ၀ကၠလိဖဲသြားေလာ့။
၀ကၠလိ ဖဲသြားေလာ့ဟု ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူေလ၏။
ဤသို႔ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္ ရဟန္းတု႔ိမွာ
လြန္ဆန္ခြင့္မရသျဖင့္ ၀ကၠလိသည္ ငါကား
ဘုရားရွင္ထံ၌ ေနခြင့္မရလွ်င္ အသက္ရွင္ျခင္း
သည္ အဘယ္အက်ဳိးရွိအံ့နည္းဟု ေအာက္ေမ့
လ်က္ ေတာင္ထိပ္မွခုန္ခ်၍ေသရန္ ဂိဇၥ်ကုဋ္
ေတာင္ထိပ္သို႔တက္သြားေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ ၀ကၠလိ၏စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းကိုသိ၍
ဤရဟန္းသည္ သက္သာရာမရလွ်င္ မဂ္ဖိုလ္
ရမည့္အခြင့္ကိုလြတ္သြားေခ်ရာ၏ဟု ျမင္ေတာ္
မူလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျပရန္ ေရာင္ျခည္ေတာ္
ကို လႊတ္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ၀ကၠလိ၏စိုးရိမ္မႈကို
ပယ္ေဖ်ာက္ေတာ္မူေလ၏။ ထို႔ေနာက္မွ၀ကၠလိ
အား အားႀကီးသည့္ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းကို
ျဖစ္ေစရန္ ဂါထာျဖင့္ဤသို႔ေဟာေတာ္မူေလ၏။
မ်ားေသာ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းရွိေသာ
ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၌ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏုိး
ေသာ ရဟန္းသည္ သခၤါရတို႔ၿငိမ္းရာေအးရာ
ခ်မ္းသာေသာ နိဗၺာန္ကိုရရာ၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ကၠလိထံသို႔ လက္ေတာ္ကိုဆန္႔တန္း
လ်က္ ၀ကၠလိလာေလာ့၊ မစိုးရိမ္ႏွင့္ ငါဘုရားကို
ဖူးျမင္ေလေလာ့။ ငါဘုရားသည္ သင့္ကိုကိေလ
သာ ညႊန္ေပ်ာင္းမွ ထုတ္ေဆာင္ေပအံ့ဟုဆိုေတာ္
မူေလလွ်င္ ၀ကၠလိလည္း ဘုရားရွင္ကိုငါဖူးျမင္
ရေလၿပီဟု ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းအားႀကီးစြာ
ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ခုန္ပ်ံတက္ေလလွ်င္
ေကာင္းကင္၌ပင္ ဘုရားရွင္၏ဂါထာကိုဆင္ျခင္
လ်က္ ပီတိကိုခြါေလသည္ႏွင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ေလ
ေတာ့၏။ ထိုသဒၶါေဇာျဖင့္ပင္ျမတ္စြာဘုရား၏
ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔လည္း သက္ဆင္းက်ေရာက္
ေလေတာ့သည္။ ၀ကၠလိမေထရ္အားဗုဒၶသာသနာ
ေတာ္တြင္ သဒၶါလြန္ေသာသူတို႔တြင္အျမတ္ဆံုး
ဧတဒဂ္ကို ရေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက သဒၶါ
အရာ၌ ဧတဒဂ္ရခဲ့ဖူးေသာ ၀ကၠလိမေထရ္
ကား ကံေကာင္းေထာက္မ၍သာ ေခ်ာက္
မက်ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္
ထင္ရွားစဥ္အခါလည္းျဖစ္ ဘုရား၏မ်က္
ေမွာက္၌ျဖစ္ပ်က္ေသာ အျခားအရာလည္း
ျဖစ္၍သာ ဘုရားကယ္ေတာ္မူႏုိင္သည္။
မိမိမူသဒၶါလြန္ေနလွ်င္ ကယ္မည့္သူလည္း
ွရိွမည္မဟုတ္။ တစ္ေယာက္တည္းေခ်ာက္
က်ဖို႔သာမ်ားေပသည္။ သဒၶါလြန္ၿပီးေခ်ာက္
မက်သင့္ဘဲ ေခ်ာက္က်ေနသူေတြကိုလည္း
မိမိပတ္၀န္းက်င္တြင္အေျမာက္အမ်ားေတြ႕
ႀကံဳေနေပရာ အကၽႊႏု္ပ္သည္ မိမိကိုယ္ကို
သတိျဖင့္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ သဒၶါႏွင့္ပညာကိုညီမွ်
ေအာင္လုပ္ဖို႔ကို စဥ္းစားရေလေတာ့သည္။
ထိုသို႔ျပဳလုပ္မည္ဆိုလွ်င္ မိမိသည္ သီလ
သမာဓိ ပညာကို အားထုတ္ရေပလိမ့္မည္။
ဆန္းလြင္
ရတနာသံုးပါးကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္
လာသူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
=============
ကၽြႏု္ပ္သည္ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္
လာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူသည့္
အတိုင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေလသည္။
ႀကိဳးစားသည့္အေၾကာင္းမွာ စိတ္အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း
ျဖစ္၏။ ရုပ္အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္၏။ စိတ္အေၾကာင္း
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဆိုေသာ စကားမွာ မိမိသည္ရတနာသံုးပါး
၌ ၾကည္ညိဳသဒၶါျဖစ္ပံုမွာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္
အခါက ၀ကၠလိမည္ေသာ ပုဏၰားမ်ဳိးျဖစ္မည္လည္းစိုးရိမ္
ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
၀ကၠလိ ပုဏၰားျဖစ္ပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္၏။
အခါတစ္ပါး သာ၀တၳိျပည္၌ ျမတ္စြာဘုရားဆြမ္းခံၾကြလာ
စဥ္ ၀ကၠလိမည္ေသာပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏
တင့္တယ္လွပေသာ အဆင္းသ႑ာန္ကို ဖူးျမင္ရေလ၏။
ပုဏၰားလည္း သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရား၏ တင့္တယ္လြန္းလွ
ေသာ အဆင္းေတာ္ကို ၾကည့္ရႈ၍အားမရမတင္းတိမ္ျဖစ္
ေလ၏။ ၀ကၠလိပုဏၰား၌ျမတ္စြာဘုရားအား မျပတ္ရႈျမင္
လိုေသာ စိတ္သည္ျဖစ္ေနေလ၏။ ထိုအခါဘုရားကို
အနီးကပ္မျပတ္ဖူးျမင္ႏုိင္ရန္အလို႔ငွါ ဘုရားရွင္ထံေတာ္၌
ရဟန္းအျဖစ္ကိုခံယူေလ၏။ ရဟန္းျပဳၿပီးေသာ္ ကမၼ႒ာန္း
တရားကို အားထုတ္ျခင္းမျပဳဘဲ ဘုရားရွင္၏ျမတ္ႏွာ
ေတာ္ကို ျမင္ေလာက္ေသာေနရာ၌ ထိုင္လ်က္သာ
အၿမဲၾကည့္ရႈ႕ေနျခင္းျဖင့္သာ ေနေလ၏။
ထိုအျခင္းအရာကို သိေသာ္လည္းျမတ္စြာဘုရားသည္
၀ကၠလိမေထရ္ဉာဏ္ရင့္သန္လာသည္အထိ ေစာင့္
ဆိုင္းၿပီးေနာက္ ဉာဏ္ရင့္လာေသာတစ္ေန႔တြင္
ဘုရားက ၀ကၠလိမေထရ္အား ဤသို႔ဆိုေလ၏။
၀ကၠလိ ဤပုပ္ေသာကိုယ္ကို ဖူးျမင္ျခင္းျဖင့္ သင့္အား
အဘယ္အက်ဳိးရွိအံ့နည္း။ တရားကိုျမင္ေသာသူသည္
သာ ငါဘုရားကို ျမင္သည္မည္၏။ တရားကိုမျမင္
ေသာသူသည္ ငါဘုရားကိုျမင္ရသည္မမည္ဟုဆံုးမ
ေတာ္မူေလသည္။ သို႔ေသာ္ ၀ကၠလိသည္ ဘုရားအား
ဖူးျမင္ျခင္းကိုစြန္႔၍ အရပ္တစ္ပါးသို႔ဖဲခြါသြားရန္၀န္ေလး
လွ်က္ရွိေပသည္။
ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ကၠလိကားထိတ္လန္႔
ျခင္းမရွိဘဲ မကၽြတ္လတၱံ႔ဟုသိ၍ ၀ါဆိုခါနီးေသာ
ကာလတြင္ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္သုိ႔ ၾကြသြားေတာ္မူၿပီး
လွ်င္ ၀ါကပ္ေသာေန႔၌ ၀ကၠလိဖဲသြားေလာ့။
၀ကၠလိ ဖဲသြားေလာ့ဟု ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူေလ၏။
ဤသို႔ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္ ရဟန္းတု႔ိမွာ
လြန္ဆန္ခြင့္မရသျဖင့္ ၀ကၠလိသည္ ငါကား
ဘုရားရွင္ထံ၌ ေနခြင့္မရလွ်င္ အသက္ရွင္ျခင္း
သည္ အဘယ္အက်ဳိးရွိအံ့နည္းဟု ေအာက္ေမ့
လ်က္ ေတာင္ထိပ္မွခုန္ခ်၍ေသရန္ ဂိဇၥ်ကုဋ္
ေတာင္ထိပ္သို႔တက္သြားေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ ၀ကၠလိ၏စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းကိုသိ၍
ဤရဟန္းသည္ သက္သာရာမရလွ်င္ မဂ္ဖိုလ္
ရမည့္အခြင့္ကိုလြတ္သြားေခ်ရာ၏ဟု ျမင္ေတာ္
မူလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျပရန္ ေရာင္ျခည္ေတာ္
ကို လႊတ္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ၀ကၠလိ၏စိုးရိမ္မႈကို
ပယ္ေဖ်ာက္ေတာ္မူေလ၏။ ထို႔ေနာက္မွ၀ကၠလိ
အား အားႀကီးသည့္ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းကို
ျဖစ္ေစရန္ ဂါထာျဖင့္ဤသို႔ေဟာေတာ္မူေလ၏။
မ်ားေသာ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းရွိေသာ
ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၌ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏုိး
ေသာ ရဟန္းသည္ သခၤါရတို႔ၿငိမ္းရာေအးရာ
ခ်မ္းသာေသာ နိဗၺာန္ကိုရရာ၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ကၠလိထံသို႔ လက္ေတာ္ကိုဆန္႔တန္း
လ်က္ ၀ကၠလိလာေလာ့၊ မစိုးရိမ္ႏွင့္ ငါဘုရားကို
ဖူးျမင္ေလေလာ့။ ငါဘုရားသည္ သင့္ကိုကိေလ
သာ ညႊန္ေပ်ာင္းမွ ထုတ္ေဆာင္ေပအံ့ဟုဆိုေတာ္
မူေလလွ်င္ ၀ကၠလိလည္း ဘုရားရွင္ကိုငါဖူးျမင္
ရေလၿပီဟု ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ျခင္းအားႀကီးစြာ
ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ခုန္ပ်ံတက္ေလလွ်င္
ေကာင္းကင္၌ပင္ ဘုရားရွင္၏ဂါထာကိုဆင္ျခင္
လ်က္ ပီတိကိုခြါေလသည္ႏွင့္ ရဟႏၱာျဖစ္ေလ
ေတာ့၏။ ထိုသဒၶါေဇာျဖင့္ပင္ျမတ္စြာဘုရား၏
ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔လည္း သက္ဆင္းက်ေရာက္
ေလေတာ့သည္။ ၀ကၠလိမေထရ္အားဗုဒၶသာသနာ
ေတာ္တြင္ သဒၶါလြန္ေသာသူတို႔တြင္အျမတ္ဆံုး
ဧတဒဂ္ကို ရေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက သဒၶါ
အရာ၌ ဧတဒဂ္ရခဲ့ဖူးေသာ ၀ကၠလိမေထရ္
ကား ကံေကာင္းေထာက္မ၍သာ ေခ်ာက္
မက်ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္
ထင္ရွားစဥ္အခါလည္းျဖစ္ ဘုရား၏မ်က္
ေမွာက္၌ျဖစ္ပ်က္ေသာ အျခားအရာလည္း
ျဖစ္၍သာ ဘုရားကယ္ေတာ္မူႏုိင္သည္။
မိမိမူသဒၶါလြန္ေနလွ်င္ ကယ္မည့္သူလည္း
ွရိွမည္မဟုတ္။ တစ္ေယာက္တည္းေခ်ာက္
က်ဖို႔သာမ်ားေပသည္။ သဒၶါလြန္ၿပီးေခ်ာက္
မက်သင့္ဘဲ ေခ်ာက္က်ေနသူေတြကိုလည္း
မိမိပတ္၀န္းက်င္တြင္အေျမာက္အမ်ားေတြ႕
ႀကံဳေနေပရာ အကၽႊႏု္ပ္သည္ မိမိကိုယ္ကို
သတိျဖင့္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ သဒၶါႏွင့္ပညာကိုညီမွ်
ေအာင္လုပ္ဖို႔ကို စဥ္းစားရေလေတာ့သည္။
ထိုသို႔ျပဳလုပ္မည္ဆိုလွ်င္ မိမိသည္ သီလ
သမာဓိ ပညာကို အားထုတ္ရေပလိမ့္မည္။
ဆန္းလြင္
ရတနာသံုးပါးကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္
လာသူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
No comments:
Post a Comment