အက်င့္ေလးမ်ဳိး
==========
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းတို႔အား
ရဟန္းတို႔ အက်င့္တို႔သည္ ေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ သည္းမခံျခင္းဟူေသာ
အက်င့္၊ သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္၊ ဆံုးမျခင္း
ဟူေသာအက်င့္၊ ၿငိမ္းေစျခင္းဟူေသာ အက်င့္တို႔
တည္း။
ရဟန္းတို႔ သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟူသည္
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဆဲေရးေသာ
သူကို ျပန္ဆဲေရး၏။ ထိပါးသူကို ျပန္၍ထိပါး၏။
ပုတ္ခတ္သူကို ျပန္၍ပုတ္ခတ္၏။ အခ်မ္း၊ အပူ၊
ဆာေလာင္ျခင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္း၊ မွက္၊ ျခင္၊ ေလ၊
ေနပူ၊ ေျမြ၊ ကင္း၊ သန္းတို႔၏ ကိုက္ခဲျခင္းအေတြ႕
တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မေကာင္းသျဖင့္ ဆိုအပ္၊
မေကာင္းသျဖင့္ေရာက္လာေသာ စကားတို႔ကို
လည္းေကာင္း သည္းမခံႏုိင္။ ကိုယ္၌ျဖစ္ေသာ
ျပင္းထန္၊ ၾကမ္းၾကဳတ္၊ စပ္ရွား၊ နာက်င္မသာယာ
ဖြယ္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေသေလာက္
ေသာ ဆင္းရဲေ၀ဒနာတို႔ကို သည္းမခံႏုိင္ေသာ
သေဘာရွိ၏။ ဤအက်င့္တုိ႔ကို သည္းမခံႏုိင္ျခင္း
ဟူေသာ အဂၤါဟုဆိုအပ္၏။
သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟူသည္ ဤေလာက
၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဆဲေရးသူကိုျပန္၍မဆဲေရး။
ထိပါးသူကိုျပန္၍မထိပါး။ ပုတ္ခတ္သူကိုျပန္၍
မပုတ္ခတ္။ အခ်မ္း အပူ ဆာေလာင္ျခင္း၊ မြတ္သိပ္
ျခင္း၊ မွက္၊ ျခင္၊ ေလ၊ ေနပူ၊ ေျမြ၊ ကင္း၊ သန္းတုိ႔၏
ကိုယ္ခဲျခင္းအေတြ႕တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မေကာင္း
သျဖင့္ဆိုအပ္၊ မေကာင္းသျဖင့္ေရာက္လာေသာ
စကားတို႔ကိုလည္းေကာင္း သည္းခံႏုိင္၏။ ကိုယ္
၌ျဖစ္ေသာ ျပင္းထန္၊ ၾကမ္းၾကဳတ္၊ စပ္ရွား၊ နာက်င္၊
မသာယာဖြယ္၊ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေသေလာက္
ေသာ ဆင္းရဲေ၀ဒနာတို႔ကို သည္းခံေသာသေဘာ
ရွိ၏။ ဤအက်င့္ကို သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟု
ဆိုအပ္၏။
ဆံုးမျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟူသည္
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မ်က္စိျဖင့္
အဆင္း ရူပါရုံကိုျမင္ေသာ္၊ နားျဖင့္ အသံ သဒၵါရုံ
ကို ၾကားေသာ္၊ ႏွာေခါင္းျဖင့္ အနံ႔ ဂႏၶာရုံကို
နမ္းေသာ္၊ လွ်ာျဖင့္ အရသာ ရသာရုံကိုလ်က္
ေသာ္၊ ကိုယ္ျဖင့္ အေတြ႔ ေဖာ႒ဗၺာရုံကို ထိေသာ္၊
စိတ္ျဖင့္ သေဘာ ဓမၼာရုံကို သိေသာ္၊ မိန္းမ၊
ေယာက္်ား၊စေသာ သ႑ာန္နိမိတ္ကိုစြဲယူေလ့
မရွိ၊ လက္ေျခစေသာ အဂၤါ၊ ၿပံဳးဟန္ရယ္ဟန္
စေသာ အမူအရာ၊ အမွတ္လကၡဏာကိုစြဲယူ
ေလ့မရွိ၊ အကယ္၍ မနိေျႏၵကိုမေစာင့္စည္းဘဲ
ေနလွ်င္ ယင္မနိေျႏၵကို မေစာင့္စည္းျခင္း
ဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ မက္ေမာျခင္း
အဘိဇၥ်ာ၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း ေဒါမနႆ၊
ဟူေသာ ယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔
သည္ ထိုမေစာင့္စည္းသူကိုလုိက္၍ ႏွိပ္စက္
ကုန္ရာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသည္ မနိေျႏၵကို
ေစာင့္စည္းျခင္းငွါက်င့္၏။ မနိေျႏၵကိုေစာင့္စည္း
၏။ ဤအက်င့္ကို ဆံုးမျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟု
ဆိုအပ္၏။
ၿငိမ္းေစျခင္းဟူေသာ အက်င့္ဟူသည္
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျဖစ္ေပၚလာ
ေသာ ကာမ၀ိတက္ကို၊ ဗ်ာပါဒ၀ိတက္ကို၊ ၀ိဟႎ
သာ ၀ိတက္ကို ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တုိင္းကုန္ေသာ
အကုသိုလ္တရားယုတ္တို႔ကို သည္းမခံ၊ ပယ္
စြန္႔၏။ ပယ္ေဖ်ာက္၏။ ၿငိမ္းေစ၏။ ကင္းေအာင္
ျပဳ၏။ တစ္ဖန္မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။
ဤအက်င့္ကို ၿငိမ္းေစျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟု
ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္တို႔သည္ ဤ
ေလးမ်ဳိးတို႔တည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အဂၤုတၱဳိရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္၊ ပဋိပဒါ၀ဂ္၊
ပထမခမသုတ္ႏွင့္ ဒုတိယခမသုတ္မွ
ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပါသည္။
အယ္ဒီတာတစ္ဦး
အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္း
၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ
==========
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းတို႔အား
ရဟန္းတို႔ အက်င့္တို႔သည္ ေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ သည္းမခံျခင္းဟူေသာ
အက်င့္၊ သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္၊ ဆံုးမျခင္း
ဟူေသာအက်င့္၊ ၿငိမ္းေစျခင္းဟူေသာ အက်င့္တို႔
တည္း။
ရဟန္းတို႔ သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟူသည္
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဆဲေရးေသာ
သူကို ျပန္ဆဲေရး၏။ ထိပါးသူကို ျပန္၍ထိပါး၏။
ပုတ္ခတ္သူကို ျပန္၍ပုတ္ခတ္၏။ အခ်မ္း၊ အပူ၊
ဆာေလာင္ျခင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္း၊ မွက္၊ ျခင္၊ ေလ၊
ေနပူ၊ ေျမြ၊ ကင္း၊ သန္းတို႔၏ ကိုက္ခဲျခင္းအေတြ႕
တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မေကာင္းသျဖင့္ ဆိုအပ္၊
မေကာင္းသျဖင့္ေရာက္လာေသာ စကားတို႔ကို
လည္းေကာင္း သည္းမခံႏုိင္။ ကိုယ္၌ျဖစ္ေသာ
ျပင္းထန္၊ ၾကမ္းၾကဳတ္၊ စပ္ရွား၊ နာက်င္မသာယာ
ဖြယ္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေသေလာက္
ေသာ ဆင္းရဲေ၀ဒနာတို႔ကို သည္းမခံႏုိင္ေသာ
သေဘာရွိ၏။ ဤအက်င့္တုိ႔ကို သည္းမခံႏုိင္ျခင္း
ဟူေသာ အဂၤါဟုဆိုအပ္၏။
သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟူသည္ ဤေလာက
၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဆဲေရးသူကိုျပန္၍မဆဲေရး။
ထိပါးသူကိုျပန္၍မထိပါး။ ပုတ္ခတ္သူကိုျပန္၍
မပုတ္ခတ္။ အခ်မ္း အပူ ဆာေလာင္ျခင္း၊ မြတ္သိပ္
ျခင္း၊ မွက္၊ ျခင္၊ ေလ၊ ေနပူ၊ ေျမြ၊ ကင္း၊ သန္းတုိ႔၏
ကိုယ္ခဲျခင္းအေတြ႕တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မေကာင္း
သျဖင့္ဆိုအပ္၊ မေကာင္းသျဖင့္ေရာက္လာေသာ
စကားတို႔ကိုလည္းေကာင္း သည္းခံႏုိင္၏။ ကိုယ္
၌ျဖစ္ေသာ ျပင္းထန္၊ ၾကမ္းၾကဳတ္၊ စပ္ရွား၊ နာက်င္၊
မသာယာဖြယ္၊ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေသေလာက္
ေသာ ဆင္းရဲေ၀ဒနာတို႔ကို သည္းခံေသာသေဘာ
ရွိ၏။ ဤအက်င့္ကို သည္းခံျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟု
ဆိုအပ္၏။
ဆံုးမျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟူသည္
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မ်က္စိျဖင့္
အဆင္း ရူပါရုံကိုျမင္ေသာ္၊ နားျဖင့္ အသံ သဒၵါရုံ
ကို ၾကားေသာ္၊ ႏွာေခါင္းျဖင့္ အနံ႔ ဂႏၶာရုံကို
နမ္းေသာ္၊ လွ်ာျဖင့္ အရသာ ရသာရုံကိုလ်က္
ေသာ္၊ ကိုယ္ျဖင့္ အေတြ႔ ေဖာ႒ဗၺာရုံကို ထိေသာ္၊
စိတ္ျဖင့္ သေဘာ ဓမၼာရုံကို သိေသာ္၊ မိန္းမ၊
ေယာက္်ား၊စေသာ သ႑ာန္နိမိတ္ကိုစြဲယူေလ့
မရွိ၊ လက္ေျခစေသာ အဂၤါ၊ ၿပံဳးဟန္ရယ္ဟန္
စေသာ အမူအရာ၊ အမွတ္လကၡဏာကိုစြဲယူ
ေလ့မရွိ၊ အကယ္၍ မနိေျႏၵကိုမေစာင့္စည္းဘဲ
ေနလွ်င္ ယင္မနိေျႏၵကို မေစာင့္စည္းျခင္း
ဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ မက္ေမာျခင္း
အဘိဇၥ်ာ၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း ေဒါမနႆ၊
ဟူေသာ ယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔
သည္ ထိုမေစာင့္စည္းသူကိုလုိက္၍ ႏွိပ္စက္
ကုန္ရာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသည္ မနိေျႏၵကို
ေစာင့္စည္းျခင္းငွါက်င့္၏။ မနိေျႏၵကိုေစာင့္စည္း
၏။ ဤအက်င့္ကို ဆံုးမျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟု
ဆိုအပ္၏။
ၿငိမ္းေစျခင္းဟူေသာ အက်င့္ဟူသည္
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျဖစ္ေပၚလာ
ေသာ ကာမ၀ိတက္ကို၊ ဗ်ာပါဒ၀ိတက္ကို၊ ၀ိဟႎ
သာ ၀ိတက္ကို ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တုိင္းကုန္ေသာ
အကုသိုလ္တရားယုတ္တို႔ကို သည္းမခံ၊ ပယ္
စြန္႔၏။ ပယ္ေဖ်ာက္၏။ ၿငိမ္းေစ၏။ ကင္းေအာင္
ျပဳ၏။ တစ္ဖန္မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။
ဤအက်င့္ကို ၿငိမ္းေစျခင္းဟူေသာအက်င့္ဟု
ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္တို႔သည္ ဤ
ေလးမ်ဳိးတို႔တည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အဂၤုတၱဳိရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္၊ ပဋိပဒါ၀ဂ္၊
ပထမခမသုတ္ႏွင့္ ဒုတိယခမသုတ္မွ
ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပါသည္။
အယ္ဒီတာတစ္ဦး
အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္း
၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ
No comments:
Post a Comment