Thant Zaw with ကို မ်ိဳး and Luchaw Lay
ေမးခြန္း၁။ ေ႐ွးက ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ရြာတြင္း ျမဳိ့တြင္း ပရိတ္ တရား ေဟာၾကားၿပီးလွ်င္ ဥပသမၼဒ ကမၼဝါစာကို ရြတ္ဖတ္ၾကပါတယ္ ဘုရား။ ေနာက္ကိုယ္ေတာ္ေတြက်ေတာ့ ဥပသမၼဒကမၼဝါစာအစား ပဗၺဇနီယ ကမၼဝါစာကို ရြတ္ဖတ္တာၾကဳံေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမးခြန္း႐ွင္က ဥပ သမၸဒကမၼဝါစာဟာ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကမၸတ္ေတာ္ျဖစ္လို႔ ပဗၺဇနီယ ကမၼ ဝါစာထက္ ပိုၿပီး သင့္ျမတ္လိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ပဗၺဇနီကမၼဝါစာဟာ သူတစ္ပါးကို ေမာင္းႏွင္တဲ့ ကမၼဝါစာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေမတၱာကို အဓိက ထားတဲ့ ဗုဒၶဝါဒႏွင့္ဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ရဲ႕ သေဘာ ဘယ္လိုဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္။
ေမးခြန္း႐ွင္ ဦးသုခ ပန္းထိမ္ရပ္ သီေပါျမဳိ့။
ေမးခြန္း႐ွင္ ဦးသုခ ပန္းထိမ္ရပ္ သီေပါျမဳိ့။
ဇပၸနဆိုတဲ့ ပါဠိစကားဟာ ျမန္မာလို စကားေျပာဆိုျခင္း၊ ဂါထာစုပ္ျခင္း၊ မန္းမႈတ္ျခင္းဆိုတဲ့အနက္ကို ေဟာတယ္။ လူသား ေတြဟာ ကမၻာဦးအခ်ိန္ ေလာက္ကစတင္ၿပီး ဂါထာ မႏၲရား မန္းမႈတ္ ျခင္း အေလ့အထကို ယုံၾကည္ ခဲ့ၾကတယ္။ ဂါထာမႏၲရားမ်ား ရြတ္ဖတ္ သရဇ်ၨာယ္တဲ့အခါ မွတ္သားတဲ့ ပုတီးကို စိပ္ပုတီးလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ စိပ္ဆိုတာ ဇပၸနကိုဇိပ္လို႔ ျပန္ဆိုရာက စိပ္ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ယူဆၾက သကြယ့္။ ၿပီးေတာ့ ဂါထာ စုပ္တယ္၊ မႏၲန္ စုပ္တယ္ဆိုတဲ့ သဒၵမွာပါတဲ့စုပ္ဟာလည္း ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ တဲ့စုပ္ႏွင့္ အသံျခင္း တူေသာ္လည္း အနက္ခ်င္းမတူဘူး။ မႏၲန္စုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ သဒၵါမွာပါဝင္တဲ့ စုပ္က စိပ္ပုတီးမွာ ပါဝင္ တဲ့ စိပ္လိုပဲ ဇပၸနသဒၵါက ျဖစ္တာမို႔ ရြတ္ဖတ္သရဇ်ၨာယ္ ျခင္း အနက္ကို ေဟာတယ္။ ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္တယ္ ႁပြန္ျဖင့္စုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ သဒၵါမွာ ပါဝင္တဲ့စုပ္က စုဗိသဒၵါကျဖစ္ လာတဲ့ စုပ္တဲ့ ကြယ့္။ စစုဗိသဒၵါက ဓာတ္နက္လွစ္ေတာ့ ဝဒန သံေယာဂ ႏႈတ္ခမ္း ခ်င္း စပ္ယွဥ္ျခင္းလို႔ အနက္ေဖာ္တယ္။
သည္စုပ္ႏွစ္မ်ဳိးအနက္ အခုေျပာလိုတာက မႏၲန္စုပ္ျခင္း ဂါထာစုပ္ျခင္း မန္းမႈတ္ျခင္းဆိုတဲ့ဓေလ့ပါပဲ။ သည္ဓေလ့ ဟာ ကမၻာဦး ေလာက္ကစၿပီး လူသားမ်ားရဲ႕အတြင္းမွာ စိမ့္ ဝင္ေနတယ္။ အခ်ိဳ႕ ဂါထာမႏၲရားေတြ ဟာလည္း အမွန္တ ကယ္ပဲထိေရာက္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေႁမြမႏၲန္မ်ား ကို ေထာက္ဆၾကည့္မယ္။ ေႁမြမႏၲန္မ်ားကို ယေန႔အထိ အလမၼာယ္ဆရာ မ်ား အသုံးျပဳေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။ ေနာင္အခါ ၾကေတာ့ သည္မႏၲန္ေတြဟာ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာၾကၿပီး စုန္းနတ္တေစၧသရဲမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္မ်ားလို႔ ယူဆလာခဲ့ၾကတယ္။ ေ႐ွးဦးစြာ သည္မႏၲန္မ်ားကို လက္သင့္ ခံခဲ့ၾကတာက ျဗဟၼာဏ မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ ျဗဟၼဏတို႔ရဲ႕ ဘာသာေရးနယ္ ပယ္မွာ သည္လို မန္းမႈတ္ရြတ္ဖတ္ျခင္းမ်ဳိးကို တႏၲရ မႏၲရအျဖစ္ျဖင့္ က်မ္းတင္ခံ ရတဲ့ဘဝေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သည္တႏၲရ မႏၲရဝါဒ ေတြဟာ
(၁) ဒကၡိဏတႏၲရ လက္ယာဂိုဏ္း သို႔မဟုတ္ အထက္လမ္းဂုိဏ္း၊ (၂) ဝါမတႏၲရ လက္ဝဲဂုိဏ္း သို႔မဟုတ္ ေအာက္လမ္းဂိုဏ္းရယ္လို႔ ဂုိဏ္းႏွစ္မ်ိဳး ျပားလာတယ္။ အထက္လမ္းဂုိဏ္းကို ျဗဟၼာ၏ မိဘုရား သြရႆတီနတ္ ဘုရားမက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေအာက္လမ္း ဂုိဏ္းကို သွ်ီဝ ၏မိဘုရား ကာလီ ေခၚတဲ့ ပါရဝတီေဒဝီက ဦးေဆာင္ တယ္ရယ္လို႔ ယူဆလာၾကတယ္။
သည္အယူအဆေတြဟာ အမွန္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွင့္ မပတ္သက္ပါဘူး။ သက္သက္ေသာ ျဗဟၼဏဝါဒေတြပဲ။ သို႔ေသာ္ သီ႐ိဓမၼာ ေသာက မင္းတရားလက္ထက္မွာ ျဗဟၼဏမ်ားဟာ စားရ ေနရ မေခ်ာင္ၾက ေတာ့ တဲ့အတြက္ ရဟန္း အသြင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ သာသနာေတာ္အတြင္း ရဟန္း ျဖစ္လာၾကေသာ္လည္း ျဗဟၼဏက ရဟန္းျဖစ္လာသူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဝါဒကိုမစြန္႔ပဲ သာသနာေတာ္အတြင္း သူတို႔ရဲ႕ဝါဒမ်ားကို မ်ဳိးေစ့ ခ်ေပးလိုက္ၾကတဲ့အတြက္ ယေန႔အထိ သာသနာေတာ္အတြင္းမွာ ဖိုထိုး ျခင္း အင္းခ်ျခင္း ဓာတ္႐ိုက္ျခင္း စေသာ တႏၲရ အရိပ္အေယာင္မ်ားဟာ ထင္ဟပ္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ သည္တႏၲရအရိပ္ အေယာင္ထဲမွာ ပရိတ္လည္း ပါသတဲ့ကြယ္။
ပါဠိေတာ္ကလာတဲ့ ဘုရားေဟာပရိတ္လည္း ႐ွိတယ္၊ တႏၲရကလာတဲ့ ပရိတ္လည္း႐ွိသကြယ့္။ ပရိတ္ႀကီး ပရိတ္ငယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးရဲ႕လား။ အမွန္က ပရိတ္ငယ္ဆိုတာ ပိဋကတ္ေတာ္ကလာတဲ့ ပရိတ္မဟုတ္ဘူး။ တႏၲရက်မ္းမ်ား ကလာတဲ့ အႏၲရာယ္ကင္းပရိတ္မ်ားျဖစ္တယ္။ သည္ပရိတ္ ငယ္ေတြဟာ အခ်ဳိ့ေသာ ေဆးက်မ္း အင္းက်မ္းမ်ားမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိပါတယ္။ ေတြ႔ဖူးသေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္
၁။ ေက်းမင္းပရိတ္၊ ၂။ ဟသၤာမင္းပရိတ္၊ ၃။ ေမ်ာက္မင္းပရိတ္၊ ၄။ ႏြားမင္းပရိတ္၊ ၅။ ၾကဳိးၾကာမင္းပရိတ္၊ ၆။ ျခေသၤ့မင္းပရိတ္၊ ၇။ ဝက္မင္း ပရိတ္၊ ၈။ ေျမေခြးမင္း ပရိတ္၊ ၉။ ဒုတိယဝက္မင္းပရိတ္၊ ၁၀။ ယုန္မင္း ပရိတ္၊ ၁၁။ သမင္မင္းပရိတ္၊ ၁၂။ ဂဠဳန္မင္းပရိတ္၊ ၁၃။ ခိုမင္းပရိတ္၊ ၁၄။ ဆက္ရက္မင္းပရိတ္၊ ၁၅။ ပုစြန္မင္းပရိတ္၊ ၁၆။ ဗ်ဂၣမင္းပရိတ္၊ ၁၇။ မဟိံ သမင္းပရိတ္၊ ၁၈။ စြန္မင္းပရိတ္၊ ၁၉။ ႐ွဥ့္မင္းပရိတ္၊ ၂၀။ ဥဩမင္း ပရိတ္၊ ၂၁။ ဖ်ံမင္းပရိတ္၊ ၂၂။ ခါမင္းပရိတ္၊ ၂၃။ လနတ္သားပရိတ္၊ ၂၄။ ေနနတ္ သားပရိတ္၊ ၂၅။ သိရသၼိပရိတ္၊ ၂၆။ ႐ွင္ဥပဂုတ္ပရိတ္၊ ၂၇။ ပုတ္သင္မင္း ပရိတ္၊ ၂၈။ မိေက်ာင္းမင္းပရိတ္၊ ၂၉။ ဆင္မင္းပရိတ္၊ ၃၀။ က်ီးမင္း ပရိတ္၊ ၃၁။ ၾကက္မင္း ပရိတ္၊ ၃၂။ ျမင္းမင္းပရိတ္၊ ၃၃။ လမင္းပရိတ္၊ ၃၄။ ေန မင္းပရိတ္၊ ၃၅။ နဂါးမင္းပရိတ္၊ ၃၆။ ဒုတိယ႐ွဥ့္မင္း ပရိတ္၊ ၃၇။ လိပ္မင္း ပရိတ္၊ ၃၈။ ဆိတ္မင္း၊ ၃၉။ ဒုတိယဂဠဳန္မင္းပရိတ္၊ ၄၀။ ဒုတိယ ဖ်ံမင္း ပရိတ္၊ ၄၁။ ဒုတိယဟသၤာမင္းပရိတ္၊ ၄၂။ ဒုတိယဖ်ံမင္းပရိတ္၊ ၄၃။ ဒုတိယဆက္ရက္မင္းပရိတ္၊ ၄၄။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းပရိတ္၊ ၄၅။ လင္းတမင္း ပရိတ္၊ ၄၆။ ဒုတိယပုတ္သင္မင္းပရိတ္၊ ၄၇။ ငုံးမင္းပရိတ္၊ ၄၈။ ဒုတိယ ႐ွင္ဥပဂုတ္ပရိတ္ရယ္လို႔ ပရိတ္ငယ္ ၄၈မ်ိဳးေတြ႔ဖူးတယ္။ တႏၲရက လာတဲ့ သည္ပရိတ္မ်ား ဟာလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ေက်းဇူးျပဳ တာ ေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သည္လို တႏၲရပရိတ္မ်ိဳးကိုေသာ္လည္း ဘုရား႐ွင္က ခြင့္ျပဳ ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ပါစိတ္ပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီဝိဘင္း တိရစၧာနကထာ ၄၀၂-၄၀၃မွာ အနာပတၱိ ေလခံ ပရိယာပုဏာတိ၊ ဓာရဏံ ပရိယာပုဏာတိ၊ ဂုတၳတၳာယ ပရိတၱံ ပရိယာပုဏာတိ လို႔ ခြင့္ ျပဳထားသကြယ့္။ အဓိပၸါယ္က ဘိကၡဳနီမဟာ မဂ္ဖိုလ္မွဖီလာ ျဖစ္ေသာ အတတ္မ်ဳိးကို မသင္ၾကားရဘူး၊ မပို႔ခ်ရ ဘူး၊ သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့လွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စာအေရး အသားမ်ိဳးကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အာဂုံေဆာင္ထားဖို႔ သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္၌ လုံျခဳံဖို႔ ပရိတ္အရံအတား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေသာ္လည္း ေကာင္း အာပတ္မသင့္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတယ္။
ပရိတ္အရံအတားဆိုတာက ပါဠိေတာ္ကလာတဲ့ ပရိတ္ႀကီး ကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ ပရိတၱံဆိုတာကကို အ႒ ကထာက ပရိတၱႏၲိ ယကၡပရိတၱံ နာဂမ႑လာဒိေဘဒံ သဗၺမၸိ ဝဋၬတိ လို႔ ဖြင့္တယ္။ အဓိပၸါယ္က ပရိတ္ဆိုတာ ေဘးဒဏ္အရံအတားပဲ။ ေဘးဒဏ္ျပဳတတ္တဲ့ ဘီလူးသရဲတို႔ မလာႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ မႏၲန္မ်ိဳး၊ ေႁမြနဂါး မ်ားမဝင္ႏိုင္ေအာင္ ဆီးတားျခင္းမ်ိဳးစတဲ့ ေဘးဒဏ္ အရံအတားမွန္သမွ်ကို ဒီေနရာမွာ ပရိတ္လို႔ ဆိုလိုတယ္ကြယ့္။
ေဘးဒဏ္ အတားအဆီးအတြက္ ရြတ္ဖတ္တဲ့ ပရိတ္ဟာ ဂါထာ မႏၲရား မနိးမႈတ္တဲ့ ဇပၸနသေဘာမ်ိဳးသက္ဝင္လို႔ တႏၲရ အတြင္းပါဝင္တယ္။ တႏၲရမ်ိဳးဟာ သံသရာက လြတ္ေၾကာင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သံသရာက လြတ္ေစ တဲ့မဂ္ဖိုလ္တို႔ရဲ႕ ဆန္႔ က်င္ဘက္ တိရစၧာနဝိဇၨာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္ သည္တိရစၧာန ဝိဇၨာမ်ိဳးက က်န္းမာေရးကို အေထာက္အပံ့ေပး တယ္။ က်န္း မာေရးက မဂ္ဖိုလ္ကို အေထာက္အပံ့ေပး တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္အတတ္၊ ရထားအတတ္၊ ေလးအတတ္၊ အာတဗၺဏစတဲ့ မႏၲန္အတတ္ မ်ားလို သူတစ္ပါးကို ညႇဥ္းဆဲဖို႔ သန္႔သန္႔ မဟုတ္ တဲ့အတြက္ အနာပတၱိ ဝါရမွာ ဘုရား႐ွင္က ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူထား တယ္။
အခုေျပာဆိုခဲ့တဲ့စကားက ပရိတ္ဟာ တႏၲရမ်ိဳးျဖစ္လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား မရြတ္ေကာင္းဘူးလို႔ထင္မွာစိုးလို႔ ေျပာဆို ေနျခင္းျဖစ္တယ္။ အမွန္မွာ ပရိတ္ကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ရြတ္ဆို ေကာင္းတယ္။ ဘုရား႐ွင္လက္ထက္ ေတာ္က ေဝသာ လီျပည္မွာ ရတနသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို အ႐ွင္အာနႏၵာ ရြတ္ဆို ခဲ့တာဟာ အလြန္ထင္႐ွား ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပရိတ္ရြတ္တာဟာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ပရိတ္ရြတ္ၿပီး ဥပသမၸဒကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္တာကေတာ့ မဆီေလ်ာ္ ဘူးကြယ့္။
ဥသမၼဒကမၼဝါစာဆိုတာက
၁။ ဧဟိဘိကၡဴပသမၸဒါ ဧဟိဘိကၡဴရဟန္း
၂။ သရဏဂမႏူပသမၼဒါ သရဏဂုံျဖင့္ ျဖစ္ေသာရဟန္း
၃။ ဩဝါဒပၸဋိဂၢဟႏူပသမၸဒါ ဩဝါဒခံယူ၍ျဖစ္ေသာရဟန္း
၄။ ပဥွာကရဏူပသမၼဒါ ျပႆနာကိုေျဖဆို
ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္
ေသာရဟန္း
၅။ အ႒ဂ႐ုဓမၼပဋိဂၢဟဏူပသမၸဒါ ဂ႐ုဓံတရား၈ပါးကို ဝန္
ခံျခင္းျဖင့္ ျဖစ္
ေသာရဟန္း
၆။ ဒူေတႏူပသမၸဒါ တမန္ျဖင့္ ျဖစ္ေသာ
ရဟန္း
၇။ အ႒ဝါစိကူပသမၸဒါ ကမၼဝါစာ ၈ႀကိမ္ျဖင့္
ျဖစ္ေသာရဟန္း
၈။ ဉ တၱိစတုတၳကမၼဴပသမၸဒါ ဉ တ္လွ်င္ ၄ႀကိမ္
ေျမာက္ ဥပသမၸဒ
ကမၼဝါစာျဖင့္ ျဖစ္
ေသာရဟန္း ဟူ၍ ႐ွစ္မ်ိဳး႐ွိ႐ာ ႐ွစ္ေယာက္ေျမာက္ရဟန္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘုရား႐ွင္ ပညတ္ထားတဲ့ ကမၼဝါစာျဖစ္တယ္။ သည္ကမၼဝါစာ က ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ဖို႔ သက္သက္မွ်သာျဖစ္တယ္။ အႏၲရာယ္ကင္းႏွင့္ ဘယ္လိုမ်ွ မပတ္သက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္အႏၲရာယ္ကင္းႏွင့္ ဥပသမၸဒ ကမၼဝါစာဟာ မဆီေလ်ာ္ဘူး လို႔ဆိုတာပဲကြယ့္။
ေ႐ွးဆရာေတာ္မ်ားက သည္ကမၼဝါစာကို အႏၲရာယ္ကင္း ရန္အတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အႏၲရာယ္ကင္းရန္အတြက္ ပရိတ္ရြတ္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ပရိတ္ရြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပရိတ္နာ ဒါယကာမ်ား ဓမၼႆဝနကုသိုလ္ ျဖစ္ပြားၾကဖို႔ရည္ရြယ္ၿပီး ဥပ သမၸဒကမၼဝါစာကို ဖတ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပဗၺာဇနီယ ကမၼဝါစာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
တစ္ဆင့္စကားၾကားဖူးတာကေတာ့ ျမဳိ့ႀကီးတစ္ျမဳိ့မွာ ေရာဂါကပ္ဆိုးႀကီး ဆိုက္ေရာက္လာတယ္။ သည္ေရာဂါကပ္ႀကီး ကင္းၿငိမ္းေအာင္ ရဟန္းေတာ္ မ်ားက ပရိတ္အရံအတားနဲ႔ ကာကြယ္ ၾကေပမယ့္ ေရာဂါကမရပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက အမိန္႔ေတာ္ျပန္ၿပီး ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္မွ ေဘးဥပါဒ္ အႏၲရာယ္ကင္း႐ွင္းသြားသတဲ့။ သည္အေရးအခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ ၿပီး ေနာက္ေနာက္ဆရာေတာ္မ်ားက ေရာဂါေဝဒနာကိုျပဳတတ္ တဲ့ အမႏုႆေခၚၾကတဲ့ တေစၧသရဲမ်ားအနက္ ပရိတ္ေမတၱာႏွင့္ တားဆီးလို႔ မရတဲ့ အမႏုႆမ်ားလည္း႐ွိတယ္။ ေမတၱာကိုအေရးမထားတဲ့ အမႏုႆ မ်ားလည္း႐ွိတယ္။ ေမတၱာကိုအေရး မထားတဲ့ အမႏုႆ မ်ား ကိုေတာ့ ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာႏွင့္ ႏွင္ထုတ္မွ ျဖစ္မွာပဲလို႔ သေဘာေပါက္လာၾကၿပီး ပရိတ္ရဲ႕ အျခားမဲ့မွာ ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ ကို ရြတ္လာၾကတယ္။ ဒါေပသိ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ပဗၺာဇနိယကမၼဝါစာကို အသုံးနည္းလာၾကၿပီး ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ အစား အနႏၲရာယိကကမၼဝါစာကို အသုံး မ်ားေနၾကတယ္ကြယ့္။
ပဗၺာဇနိယကမၼဝါစာေရာ အနႏၲရာယိက ကမၼဝါစာေရာ ဘုရားပညတ္ တာ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။ ဘုရား မပညတ္ပါဘဲ ပညတ္သလို ကမၼဝါစာ အသစ္ ဖတ္ ရြတ္ၾကတာဟာ အျပစ္ျဖစ္မကုန္ဘူးလားဘုရား။ အႏၲရာယ္ ကင္းအတြက္ တႏၲရ ပရိတ္မ်ိဳးေတာင္ ဘုရားခြင့္လႊတ္ေတာ္ မူေသးတာ ကမၼဝါစာ ရြတ္႐ုံႏွင့္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္ပါဘူးကြယ္။
ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား ၁
တည္ေတာဆရာေတာ္
သည္စုပ္ႏွစ္မ်ဳိးအနက္ အခုေျပာလိုတာက မႏၲန္စုပ္ျခင္း ဂါထာစုပ္ျခင္း မန္းမႈတ္ျခင္းဆိုတဲ့ဓေလ့ပါပဲ။ သည္ဓေလ့ ဟာ ကမၻာဦး ေလာက္ကစၿပီး လူသားမ်ားရဲ႕အတြင္းမွာ စိမ့္ ဝင္ေနတယ္။ အခ်ိဳ႕ ဂါထာမႏၲရားေတြ ဟာလည္း အမွန္တ ကယ္ပဲထိေရာက္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေႁမြမႏၲန္မ်ား ကို ေထာက္ဆၾကည့္မယ္။ ေႁမြမႏၲန္မ်ားကို ယေန႔အထိ အလမၼာယ္ဆရာ မ်ား အသုံးျပဳေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။ ေနာင္အခါ ၾကေတာ့ သည္မႏၲန္ေတြဟာ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာၾကၿပီး စုန္းနတ္တေစၧသရဲမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္မ်ားလို႔ ယူဆလာခဲ့ၾကတယ္။ ေ႐ွးဦးစြာ သည္မႏၲန္မ်ားကို လက္သင့္ ခံခဲ့ၾကတာက ျဗဟၼာဏ မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ ျဗဟၼဏတို႔ရဲ႕ ဘာသာေရးနယ္ ပယ္မွာ သည္လို မန္းမႈတ္ရြတ္ဖတ္ျခင္းမ်ဳိးကို တႏၲရ မႏၲရအျဖစ္ျဖင့္ က်မ္းတင္ခံ ရတဲ့ဘဝေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သည္တႏၲရ မႏၲရဝါဒ ေတြဟာ
(၁) ဒကၡိဏတႏၲရ လက္ယာဂိုဏ္း သို႔မဟုတ္ အထက္လမ္းဂုိဏ္း၊ (၂) ဝါမတႏၲရ လက္ဝဲဂုိဏ္း သို႔မဟုတ္ ေအာက္လမ္းဂိုဏ္းရယ္လို႔ ဂုိဏ္းႏွစ္မ်ိဳး ျပားလာတယ္။ အထက္လမ္းဂုိဏ္းကို ျဗဟၼာ၏ မိဘုရား သြရႆတီနတ္ ဘုရားမက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေအာက္လမ္း ဂုိဏ္းကို သွ်ီဝ ၏မိဘုရား ကာလီ ေခၚတဲ့ ပါရဝတီေဒဝီက ဦးေဆာင္ တယ္ရယ္လို႔ ယူဆလာၾကတယ္။
သည္အယူအဆေတြဟာ အမွန္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွင့္ မပတ္သက္ပါဘူး။ သက္သက္ေသာ ျဗဟၼဏဝါဒေတြပဲ။ သို႔ေသာ္ သီ႐ိဓမၼာ ေသာက မင္းတရားလက္ထက္မွာ ျဗဟၼဏမ်ားဟာ စားရ ေနရ မေခ်ာင္ၾက ေတာ့ တဲ့အတြက္ ရဟန္း အသြင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ သာသနာေတာ္အတြင္း ရဟန္း ျဖစ္လာၾကေသာ္လည္း ျဗဟၼဏက ရဟန္းျဖစ္လာသူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဝါဒကိုမစြန္႔ပဲ သာသနာေတာ္အတြင္း သူတို႔ရဲ႕ဝါဒမ်ားကို မ်ဳိးေစ့ ခ်ေပးလိုက္ၾကတဲ့အတြက္ ယေန႔အထိ သာသနာေတာ္အတြင္းမွာ ဖိုထိုး ျခင္း အင္းခ်ျခင္း ဓာတ္႐ိုက္ျခင္း စေသာ တႏၲရ အရိပ္အေယာင္မ်ားဟာ ထင္ဟပ္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ သည္တႏၲရအရိပ္ အေယာင္ထဲမွာ ပရိတ္လည္း ပါသတဲ့ကြယ္။
ပါဠိေတာ္ကလာတဲ့ ဘုရားေဟာပရိတ္လည္း ႐ွိတယ္၊ တႏၲရကလာတဲ့ ပရိတ္လည္း႐ွိသကြယ့္။ ပရိတ္ႀကီး ပရိတ္ငယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးရဲ႕လား။ အမွန္က ပရိတ္ငယ္ဆိုတာ ပိဋကတ္ေတာ္ကလာတဲ့ ပရိတ္မဟုတ္ဘူး။ တႏၲရက်မ္းမ်ား ကလာတဲ့ အႏၲရာယ္ကင္းပရိတ္မ်ားျဖစ္တယ္။ သည္ပရိတ္ ငယ္ေတြဟာ အခ်ဳိ့ေသာ ေဆးက်မ္း အင္းက်မ္းမ်ားမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိပါတယ္။ ေတြ႔ဖူးသေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္
၁။ ေက်းမင္းပရိတ္၊ ၂။ ဟသၤာမင္းပရိတ္၊ ၃။ ေမ်ာက္မင္းပရိတ္၊ ၄။ ႏြားမင္းပရိတ္၊ ၅။ ၾကဳိးၾကာမင္းပရိတ္၊ ၆။ ျခေသၤ့မင္းပရိတ္၊ ၇။ ဝက္မင္း ပရိတ္၊ ၈။ ေျမေခြးမင္း ပရိတ္၊ ၉။ ဒုတိယဝက္မင္းပရိတ္၊ ၁၀။ ယုန္မင္း ပရိတ္၊ ၁၁။ သမင္မင္းပရိတ္၊ ၁၂။ ဂဠဳန္မင္းပရိတ္၊ ၁၃။ ခိုမင္းပရိတ္၊ ၁၄။ ဆက္ရက္မင္းပရိတ္၊ ၁၅။ ပုစြန္မင္းပရိတ္၊ ၁၆။ ဗ်ဂၣမင္းပရိတ္၊ ၁၇။ မဟိံ သမင္းပရိတ္၊ ၁၈။ စြန္မင္းပရိတ္၊ ၁၉။ ႐ွဥ့္မင္းပရိတ္၊ ၂၀။ ဥဩမင္း ပရိတ္၊ ၂၁။ ဖ်ံမင္းပရိတ္၊ ၂၂။ ခါမင္းပရိတ္၊ ၂၃။ လနတ္သားပရိတ္၊ ၂၄။ ေနနတ္ သားပရိတ္၊ ၂၅။ သိရသၼိပရိတ္၊ ၂၆။ ႐ွင္ဥပဂုတ္ပရိတ္၊ ၂၇။ ပုတ္သင္မင္း ပရိတ္၊ ၂၈။ မိေက်ာင္းမင္းပရိတ္၊ ၂၉။ ဆင္မင္းပရိတ္၊ ၃၀။ က်ီးမင္း ပရိတ္၊ ၃၁။ ၾကက္မင္း ပရိတ္၊ ၃၂။ ျမင္းမင္းပရိတ္၊ ၃၃။ လမင္းပရိတ္၊ ၃၄။ ေန မင္းပရိတ္၊ ၃၅။ နဂါးမင္းပရိတ္၊ ၃၆။ ဒုတိယ႐ွဥ့္မင္း ပရိတ္၊ ၃၇။ လိပ္မင္း ပရိတ္၊ ၃၈။ ဆိတ္မင္း၊ ၃၉။ ဒုတိယဂဠဳန္မင္းပရိတ္၊ ၄၀။ ဒုတိယ ဖ်ံမင္း ပရိတ္၊ ၄၁။ ဒုတိယဟသၤာမင္းပရိတ္၊ ၄၂။ ဒုတိယဖ်ံမင္းပရိတ္၊ ၄၃။ ဒုတိယဆက္ရက္မင္းပရိတ္၊ ၄၄။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းပရိတ္၊ ၄၅။ လင္းတမင္း ပရိတ္၊ ၄၆။ ဒုတိယပုတ္သင္မင္းပရိတ္၊ ၄၇။ ငုံးမင္းပရိတ္၊ ၄၈။ ဒုတိယ ႐ွင္ဥပဂုတ္ပရိတ္ရယ္လို႔ ပရိတ္ငယ္ ၄၈မ်ိဳးေတြ႔ဖူးတယ္။ တႏၲရက လာတဲ့ သည္ပရိတ္မ်ား ဟာလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ေက်းဇူးျပဳ တာ ေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သည္လို တႏၲရပရိတ္မ်ိဳးကိုေသာ္လည္း ဘုရား႐ွင္က ခြင့္ျပဳ ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ပါစိတ္ပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီဝိဘင္း တိရစၧာနကထာ ၄၀၂-၄၀၃မွာ အနာပတၱိ ေလခံ ပရိယာပုဏာတိ၊ ဓာရဏံ ပရိယာပုဏာတိ၊ ဂုတၳတၳာယ ပရိတၱံ ပရိယာပုဏာတိ လို႔ ခြင့္ ျပဳထားသကြယ့္။ အဓိပၸါယ္က ဘိကၡဳနီမဟာ မဂ္ဖိုလ္မွဖီလာ ျဖစ္ေသာ အတတ္မ်ဳိးကို မသင္ၾကားရဘူး၊ မပို႔ခ်ရ ဘူး၊ သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့လွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စာအေရး အသားမ်ိဳးကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အာဂုံေဆာင္ထားဖို႔ သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္၌ လုံျခဳံဖို႔ ပရိတ္အရံအတား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေသာ္လည္း ေကာင္း အာပတ္မသင့္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတယ္။
ပရိတ္အရံအတားဆိုတာက ပါဠိေတာ္ကလာတဲ့ ပရိတ္ႀကီး ကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ ပရိတၱံဆိုတာကကို အ႒ ကထာက ပရိတၱႏၲိ ယကၡပရိတၱံ နာဂမ႑လာဒိေဘဒံ သဗၺမၸိ ဝဋၬတိ လို႔ ဖြင့္တယ္။ အဓိပၸါယ္က ပရိတ္ဆိုတာ ေဘးဒဏ္အရံအတားပဲ။ ေဘးဒဏ္ျပဳတတ္တဲ့ ဘီလူးသရဲတို႔ မလာႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ မႏၲန္မ်ိဳး၊ ေႁမြနဂါး မ်ားမဝင္ႏိုင္ေအာင္ ဆီးတားျခင္းမ်ိဳးစတဲ့ ေဘးဒဏ္ အရံအတားမွန္သမွ်ကို ဒီေနရာမွာ ပရိတ္လို႔ ဆိုလိုတယ္ကြယ့္။
ေဘးဒဏ္ အတားအဆီးအတြက္ ရြတ္ဖတ္တဲ့ ပရိတ္ဟာ ဂါထာ မႏၲရား မနိးမႈတ္တဲ့ ဇပၸနသေဘာမ်ိဳးသက္ဝင္လို႔ တႏၲရ အတြင္းပါဝင္တယ္။ တႏၲရမ်ိဳးဟာ သံသရာက လြတ္ေၾကာင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သံသရာက လြတ္ေစ တဲ့မဂ္ဖိုလ္တို႔ရဲ႕ ဆန္႔ က်င္ဘက္ တိရစၧာနဝိဇၨာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္ သည္တိရစၧာန ဝိဇၨာမ်ိဳးက က်န္းမာေရးကို အေထာက္အပံ့ေပး တယ္။ က်န္း မာေရးက မဂ္ဖိုလ္ကို အေထာက္အပံ့ေပး တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္အတတ္၊ ရထားအတတ္၊ ေလးအတတ္၊ အာတဗၺဏစတဲ့ မႏၲန္အတတ္ မ်ားလို သူတစ္ပါးကို ညႇဥ္းဆဲဖို႔ သန္႔သန္႔ မဟုတ္ တဲ့အတြက္ အနာပတၱိ ဝါရမွာ ဘုရား႐ွင္က ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူထား တယ္။
အခုေျပာဆိုခဲ့တဲ့စကားက ပရိတ္ဟာ တႏၲရမ်ိဳးျဖစ္လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား မရြတ္ေကာင္းဘူးလို႔ထင္မွာစိုးလို႔ ေျပာဆို ေနျခင္းျဖစ္တယ္။ အမွန္မွာ ပရိတ္ကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ရြတ္ဆို ေကာင္းတယ္။ ဘုရား႐ွင္လက္ထက္ ေတာ္က ေဝသာ လီျပည္မွာ ရတနသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို အ႐ွင္အာနႏၵာ ရြတ္ဆို ခဲ့တာဟာ အလြန္ထင္႐ွား ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပရိတ္ရြတ္တာဟာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ပရိတ္ရြတ္ၿပီး ဥပသမၸဒကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္တာကေတာ့ မဆီေလ်ာ္ ဘူးကြယ့္။
ဥသမၼဒကမၼဝါစာဆိုတာက
၁။ ဧဟိဘိကၡဴပသမၸဒါ ဧဟိဘိကၡဴရဟန္း
၂။ သရဏဂမႏူပသမၼဒါ သရဏဂုံျဖင့္ ျဖစ္ေသာရဟန္း
၃။ ဩဝါဒပၸဋိဂၢဟႏူပသမၸဒါ ဩဝါဒခံယူ၍ျဖစ္ေသာရဟန္း
၄။ ပဥွာကရဏူပသမၼဒါ ျပႆနာကိုေျဖဆို
ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္
ေသာရဟန္း
၅။ အ႒ဂ႐ုဓမၼပဋိဂၢဟဏူပသမၸဒါ ဂ႐ုဓံတရား၈ပါးကို ဝန္
ခံျခင္းျဖင့္ ျဖစ္
ေသာရဟန္း
၆။ ဒူေတႏူပသမၸဒါ တမန္ျဖင့္ ျဖစ္ေသာ
ရဟန္း
၇။ အ႒ဝါစိကူပသမၸဒါ ကမၼဝါစာ ၈ႀကိမ္ျဖင့္
ျဖစ္ေသာရဟန္း
၈။ ဉ တၱိစတုတၳကမၼဴပသမၸဒါ ဉ တ္လွ်င္ ၄ႀကိမ္
ေျမာက္ ဥပသမၸဒ
ကမၼဝါစာျဖင့္ ျဖစ္
ေသာရဟန္း ဟူ၍ ႐ွစ္မ်ိဳး႐ွိ႐ာ ႐ွစ္ေယာက္ေျမာက္ရဟန္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘုရား႐ွင္ ပညတ္ထားတဲ့ ကမၼဝါစာျဖစ္တယ္။ သည္ကမၼဝါစာ က ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ဖို႔ သက္သက္မွ်သာျဖစ္တယ္။ အႏၲရာယ္ကင္းႏွင့္ ဘယ္လိုမ်ွ မပတ္သက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္အႏၲရာယ္ကင္းႏွင့္ ဥပသမၸဒ ကမၼဝါစာဟာ မဆီေလ်ာ္ဘူး လို႔ဆိုတာပဲကြယ့္။
ေ႐ွးဆရာေတာ္မ်ားက သည္ကမၼဝါစာကို အႏၲရာယ္ကင္း ရန္အတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အႏၲရာယ္ကင္းရန္အတြက္ ပရိတ္ရြတ္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ပရိတ္ရြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပရိတ္နာ ဒါယကာမ်ား ဓမၼႆဝနကုသိုလ္ ျဖစ္ပြားၾကဖို႔ရည္ရြယ္ၿပီး ဥပ သမၸဒကမၼဝါစာကို ဖတ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပဗၺာဇနီယ ကမၼဝါစာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
တစ္ဆင့္စကားၾကားဖူးတာကေတာ့ ျမဳိ့ႀကီးတစ္ျမဳိ့မွာ ေရာဂါကပ္ဆိုးႀကီး ဆိုက္ေရာက္လာတယ္။ သည္ေရာဂါကပ္ႀကီး ကင္းၿငိမ္းေအာင္ ရဟန္းေတာ္ မ်ားက ပရိတ္အရံအတားနဲ႔ ကာကြယ္ ၾကေပမယ့္ ေရာဂါကမရပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက အမိန္႔ေတာ္ျပန္ၿပီး ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္မွ ေဘးဥပါဒ္ အႏၲရာယ္ကင္း႐ွင္းသြားသတဲ့။ သည္အေရးအခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ ၿပီး ေနာက္ေနာက္ဆရာေတာ္မ်ားက ေရာဂါေဝဒနာကိုျပဳတတ္ တဲ့ အမႏုႆေခၚၾကတဲ့ တေစၧသရဲမ်ားအနက္ ပရိတ္ေမတၱာႏွင့္ တားဆီးလို႔ မရတဲ့ အမႏုႆမ်ားလည္း႐ွိတယ္။ ေမတၱာကိုအေရးမထားတဲ့ အမႏုႆ မ်ားလည္း႐ွိတယ္။ ေမတၱာကိုအေရး မထားတဲ့ အမႏုႆ မ်ား ကိုေတာ့ ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာႏွင့္ ႏွင္ထုတ္မွ ျဖစ္မွာပဲလို႔ သေဘာေပါက္လာၾကၿပီး ပရိတ္ရဲ႕ အျခားမဲ့မွာ ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ ကို ရြတ္လာၾကတယ္။ ဒါေပသိ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ပဗၺာဇနိယကမၼဝါစာကို အသုံးနည္းလာၾကၿပီး ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ အစား အနႏၲရာယိကကမၼဝါစာကို အသုံး မ်ားေနၾကတယ္ကြယ့္။
ပဗၺာဇနိယကမၼဝါစာေရာ အနႏၲရာယိက ကမၼဝါစာေရာ ဘုရားပညတ္ တာ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။ ဘုရား မပညတ္ပါဘဲ ပညတ္သလို ကမၼဝါစာ အသစ္ ဖတ္ ရြတ္ၾကတာဟာ အျပစ္ျဖစ္မကုန္ဘူးလားဘုရား။ အႏၲရာယ္ ကင္းအတြက္ တႏၲရ ပရိတ္မ်ိဳးေတာင္ ဘုရားခြင့္လႊတ္ေတာ္ မူေသးတာ ကမၼဝါစာ ရြတ္႐ုံႏွင့္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္ပါဘူးကြယ္။
ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား ၁
တည္ေတာဆရာေတာ္
No comments:
Post a Comment