ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကိုပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္ဘဲ
သံုးေဆာင္၍ ဆင္းရဲႀကီးစြာ ခံရေသာရဟန္းတို႔ အေၾကာင္း
( လိတၱ၀ဂ္၊ လိတၱဇာတ္ )
===================================
ပစၥဳပၸန္၀တၳဳ
နတ္ႏွင့္တကြ ေလာကကိုဆံုးမေတာ္မူတတ္ေသာ
သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားသည္ လိတၱံ ပရေမန ေတဇသာ
အစရွိေသာ ဂါထာပုဒ္ျဖင့္တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ဤ
လိတၱဇာတ္ကို ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌သီတင္းသံုး
ေနေတာ္မူစဥ္ ပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍ ပစၥည္း
ေလးပါးကို သံုးေဆာင္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာ
ေတာ္မူ၏။ ထိုကာလ၌ ရဟန္းတို႔သည္ သကၤန္းအစ
ရွိသည္တို႔ကိုရကုန္၍ မ်ားေသာအားျဖင့္ကား ပစၥေ၀
ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍ သံုးေဆာင္ၾကကုန္၏။ ထိုပစၥည္း
ေလးပါးတို႔ကို ပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍သံုးေဆာင္
ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ငရဲ
တိရစၧာန္အမ်ဳိးတို႔မွ မလြတ္ကုန္။ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ ထိုအေၾကာင္းကိုသိေတာ္မူ၍ မ်ားစြာေသာ
အေၾကာင္းျဖင့္ တရားစကားကိုေဟာေတာ္မူ၍
ပစၥေ၀ကၡနာ မဆင္ျခင္မူ၍သံုးေဆာင္ျခင္း၌အျပစ္
တို႔ကို ေဟာေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ရဟန္းမည္သည္
ပစၥည္းေလးပါးကိုရ၍ ပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍
သံုးေဆာင္ျခင္းငွါမအပ္။ ထို႔ေၾကာင့္ဤယေန႔မွ
စ၍ ပစၥေ၀ကၡနာဆင္ျခင္၍ သံုးေဆာင္ကုန္ေလာ
ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ ပစၥေ၀ကၡနာအစီအရင္ကိုျပေတာ္
မူလိုရကား ဣဓ ပန ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ပဋိသခၤါ
ေယာနိေသာ စီ၀ရံ ပဋိေသ၀တိ သီတႆ ပဋိ
ဃာတာယ ဤသို႔အစရွိေသာ နည္းျဖင့္ပါဠိကို
ထားေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကို
ဤသို႔ပစၥေ၀ကၡနာဆင္ျခင္၍ သံုးေဆာင္ျခင္း
သည္အပ္၏။ မဆင္ျခင္မူ၍ သံုးေဆာင္သည္
ကား လတ္တေလာ ေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္
ကို သံုးေဆာင္သည္ႏွင့္တူ၏။ ေရွးသူေဟာင္းတို႔
သည္ မဆင္ျခင္မူ၍ အျပစ္ကိုမသိမူ၍ အဆိပ္ကို
သံုးေဆာင္၍ အက်ဳိးေပးေသာကာလဟူေသာ
အဆံုး၌ႀကီးစြာေသာဆင္းရဲကို ခံရကုန္ၿပီဟု
မိန္႔ေတာ္မူ၍ အတိတ္ကိုေဆာင္ေတာ္မူ၏။
အတိတ္၀တၳဳ
လြန္ေလၿပီးေသာအခါ ဗာရာဏသီျပည္၌
ျဗဟၼဒတ္မည္ေသာမင္းသည္ မင္းျပဳသည္
ရွိေသာ္ ဘုရားေလာင္းသည္ တဦးေသာမ်ားစြာ
ေသာ စည္းစိမ္ရွိေသာ အမ်ဳိး၌ျဖစ္၏။ အရြယ္
သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ ေၾကြအန္ၾကဴးသည္
ျဖစ္၏။ ထိုအခါ တေယာက္ေသာေကာက္က်စ္
ေသာ ေၾကြအန္ၾကဴးေသာသူသည္ ဘုရား
ေလာင္းႏွင့္တကြေၾကြအန္ၾကဴးကစားသည္
ရွိေသာ္ မိမိႏုိင္သည္ရွိေသာ္ ကစားပြဲကိုမဖ်က္
ရႈံးေသာကာလ၌ကား ေၾကြအန္ကို ခံတြင္း၌
ေၾကြအန္ကိုငံု၍ ေၾကြအန္ေပ်ာက္ၿပီဟုကစား
ပြဲကိုဖ်က္၍သြား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္
ထုိအေၾကာင္းကိုသိ၍ ထိုသို႔ျဖစ္ေစဤအရာ
၌ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအေၾကာင္းကို ငါသည္
သိအံ့ဟု ေၾကြအန္တို႔ကိုယူ၍ မိမိအိမ္၌
လတ္တေလာ ေသေစတတ္ေသာအဆိပ္
ျဖင့္ လိမ္းက်ံ၍ အဖန္တလဲလဲ ေျခာက္ေစ
ၿပီးလွ်င္ ထုိေၾကြအန္တို႔ကိုယူ၍ ထိုေကာက္
က်စ္ေသာ ေၾကြအန္ၾကဴး၏အထံသို႔သြား၍
အေဆြလာေလာ့ ေၾကြအန္ကစားကုန္အံ့ဟု
ဆို၏။ ထုိေကာက္က်စ္ေသာေၾကြအန္ၾကဴး
ေသာသူသည္ အေဆြေကာင္းၿပီဟု ကစား
ပြဲကို စီရင္၍ ဘုရားေလာင္းႏွင့္တကြကစား
သည္ရွိေသာ္ မိမိရႈံးေသာကာလ၌ထိုေၾကြ
အန္ကို ခံတြင္းျဖင့္ငံု၏။ ထိုအခါေကာက္က်စ္
ေသာေၾကြအန္ၾကဴးကို ဘုရားေလာင္းသည္
ထိုသို႔ငံုသည္ကိုျမင္၍ ငံုေလဦးေနာက္မွ
ဤေၾကြအန္ကိုငံုျခင္းသည္ ဤသို႔ျဖစ္၏ဟု
သိရလတၱံ႕။ ဤသို႔ေစာဒနာလိုရကား
လိတၱံ ပရေမန ေတဇသာ၊ ဂိလမကၡံ ပုရိေသာ န ဗုဇၥ်တိ။
ဂိလ ေရ ဂိလ ပါပဓုတၱက၊ ပစၧာ ေတ ကဋဳကံ ဘ၀ိႆတိ။
ဟူေသာဂါထာကို ဆို၏။
ပရေမန၊ ထက္စြာေသာ။ ေတဇသာ၊ အဆိပ္ႏွင့္။
လိတၱံ၊ လိမ္းက်ံအပ္ေသာ။ အကၡံ၊ ေၾကြအန္ကို။
ဂိလံ-ဂိလေႏၱာ၊ ငံုေသာ။ ပုရိေသာ၊ ေၾကြအန္ၾကဴး
ေသာေယာက္်ားသည္။ န ဗုဇၥ်တိ၊ ဤေၾကြအန္ကို
ဤသို႔ျပဳ၏ဟုမသိ။ ေရ ပါပဓုတၱက၊ ဟယ္ယုတ္မာ
ေသာေၾကြအန္ၾကဴး။ ဂိလံ၊ ငံုေလဦး။ ပစၧာ၊ ေနာက္မွ။
ေတ၊ သင့္အား။ ၀ိသံ၊ အဆိပ္သည္။ ကဋဳကံ၊ ထက္
သည္။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္လတၱံ႕။
ဤသို႔ဘုရားေလာင္းဆိုစဥ္ပင္လွ်င္ အဆိပ္၏အဟုန္
ျဖင့္ မိန္းေမာ၍ မ်က္စိတို႔သည္ လည္ကုန္လ်က္
လည္ကုပ္ညႊတ္လ်က္ လည္း၏။ ဘုရားေလာင္းသည္
ယခုအခါ ယုတ္မာေသာ ေၾကြအန္ၾကဴးအားအသက္
အလွဴကို ေပးျခင္းငွါသင့္၏ဟု ႏွလံုးပိုက္ၿပီးလွ်င္
ေကာင္းစြာစီရင္အပ္ေသာ ေအာ့အန္ေစတတ္ေသာ
ေဆးကိုေပး၍ အန္ေစၿပီးလွ်င္ ေထာပတ္၊ တင္လဲ၊
ပ်ား၊ သကာအစရွိသည္တို႔ကိုစားေစ၍ အနာကင္း
သည္တုိ႔ကိုျပဳၿပီးလွ်င္ တဖန္ဤသို႔သေဘာရွိေသာ
အမႈကိုမျပဳလင့္ဟု ဆံုးမ၍ ဒါနအစရွိေသာ ေကာင္း
မႈတို႕ကို ျပဳ၍ ကံအားေလ်ာ္စြာလား၏။
ဇာတ္ေပါင္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဓမၼေဒသနာကို ေဆာင္
ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ ပစၥေ၀ကၡနာ မဆင္ျခင္
မူ၍ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကို သံုးေဆာင္ျခင္းမည္သည္
ကား မဆင္ျခင္မူ၍ ျပဳအပ္ေသာအဆိပ္ကို သံုး
ေဆာင္သည္ႏွင့္တူသည္ျဖစ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍
ယခုအခါ ငါဘုရားသည္လွ်င္ ထိုအခါ ပညာရွိ
ေၾကြအန္ၾကဴးသူျဖစ္ဘူးၿပီ။ ဤသို႔ဇာတ္ကိုေပါင္း
ေတာ္မူ၏။
ပစၥေ၀ကၡနာ၊ မဆင္ပါ၊ ေလးျဖာပစၥည္း အဆိိပ္တည္း။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ
သံုးေဆာင္၍ ဆင္းရဲႀကီးစြာ ခံရေသာရဟန္းတို႔ အေၾကာင္း
( လိတၱ၀ဂ္၊ လိတၱဇာတ္ )
===================================
ပစၥဳပၸန္၀တၳဳ
နတ္ႏွင့္တကြ ေလာကကိုဆံုးမေတာ္မူတတ္ေသာ
သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားသည္ လိတၱံ ပရေမန ေတဇသာ
အစရွိေသာ ဂါထာပုဒ္ျဖင့္တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ဤ
လိတၱဇာတ္ကို ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌သီတင္းသံုး
ေနေတာ္မူစဥ္ ပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍ ပစၥည္း
ေလးပါးကို သံုးေဆာင္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာ
ေတာ္မူ၏။ ထိုကာလ၌ ရဟန္းတို႔သည္ သကၤန္းအစ
ရွိသည္တို႔ကိုရကုန္၍ မ်ားေသာအားျဖင့္ကား ပစၥေ၀
ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍ သံုးေဆာင္ၾကကုန္၏။ ထိုပစၥည္း
ေလးပါးတို႔ကို ပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍သံုးေဆာင္
ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ငရဲ
တိရစၧာန္အမ်ဳိးတို႔မွ မလြတ္ကုန္။ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ ထိုအေၾကာင္းကိုသိေတာ္မူ၍ မ်ားစြာေသာ
အေၾကာင္းျဖင့္ တရားစကားကိုေဟာေတာ္မူ၍
ပစၥေ၀ကၡနာ မဆင္ျခင္မူ၍သံုးေဆာင္ျခင္း၌အျပစ္
တို႔ကို ေဟာေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ရဟန္းမည္သည္
ပစၥည္းေလးပါးကိုရ၍ ပစၥေ၀ကၡနာမဆင္ျခင္မူ၍
သံုးေဆာင္ျခင္းငွါမအပ္။ ထို႔ေၾကာင့္ဤယေန႔မွ
စ၍ ပစၥေ၀ကၡနာဆင္ျခင္၍ သံုးေဆာင္ကုန္ေလာ
ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ ပစၥေ၀ကၡနာအစီအရင္ကိုျပေတာ္
မူလိုရကား ဣဓ ပန ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ပဋိသခၤါ
ေယာနိေသာ စီ၀ရံ ပဋိေသ၀တိ သီတႆ ပဋိ
ဃာတာယ ဤသို႔အစရွိေသာ နည္းျဖင့္ပါဠိကို
ထားေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကို
ဤသို႔ပစၥေ၀ကၡနာဆင္ျခင္၍ သံုးေဆာင္ျခင္း
သည္အပ္၏။ မဆင္ျခင္မူ၍ သံုးေဆာင္သည္
ကား လတ္တေလာ ေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္
ကို သံုးေဆာင္သည္ႏွင့္တူ၏။ ေရွးသူေဟာင္းတို႔
သည္ မဆင္ျခင္မူ၍ အျပစ္ကိုမသိမူ၍ အဆိပ္ကို
သံုးေဆာင္၍ အက်ဳိးေပးေသာကာလဟူေသာ
အဆံုး၌ႀကီးစြာေသာဆင္းရဲကို ခံရကုန္ၿပီဟု
မိန္႔ေတာ္မူ၍ အတိတ္ကိုေဆာင္ေတာ္မူ၏။
အတိတ္၀တၳဳ
လြန္ေလၿပီးေသာအခါ ဗာရာဏသီျပည္၌
ျဗဟၼဒတ္မည္ေသာမင္းသည္ မင္းျပဳသည္
ရွိေသာ္ ဘုရားေလာင္းသည္ တဦးေသာမ်ားစြာ
ေသာ စည္းစိမ္ရွိေသာ အမ်ဳိး၌ျဖစ္၏။ အရြယ္
သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ ေၾကြအန္ၾကဴးသည္
ျဖစ္၏။ ထိုအခါ တေယာက္ေသာေကာက္က်စ္
ေသာ ေၾကြအန္ၾကဴးေသာသူသည္ ဘုရား
ေလာင္းႏွင့္တကြေၾကြအန္ၾကဴးကစားသည္
ရွိေသာ္ မိမိႏုိင္သည္ရွိေသာ္ ကစားပြဲကိုမဖ်က္
ရႈံးေသာကာလ၌ကား ေၾကြအန္ကို ခံတြင္း၌
ေၾကြအန္ကိုငံု၍ ေၾကြအန္ေပ်ာက္ၿပီဟုကစား
ပြဲကိုဖ်က္၍သြား၏။ ဘုရားေလာင္းသည္
ထုိအေၾကာင္းကိုသိ၍ ထိုသို႔ျဖစ္ေစဤအရာ
၌ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအေၾကာင္းကို ငါသည္
သိအံ့ဟု ေၾကြအန္တို႔ကိုယူ၍ မိမိအိမ္၌
လတ္တေလာ ေသေစတတ္ေသာအဆိပ္
ျဖင့္ လိမ္းက်ံ၍ အဖန္တလဲလဲ ေျခာက္ေစ
ၿပီးလွ်င္ ထုိေၾကြအန္တို႔ကိုယူ၍ ထိုေကာက္
က်စ္ေသာ ေၾကြအန္ၾကဴး၏အထံသို႔သြား၍
အေဆြလာေလာ့ ေၾကြအန္ကစားကုန္အံ့ဟု
ဆို၏။ ထုိေကာက္က်စ္ေသာေၾကြအန္ၾကဴး
ေသာသူသည္ အေဆြေကာင္းၿပီဟု ကစား
ပြဲကို စီရင္၍ ဘုရားေလာင္းႏွင့္တကြကစား
သည္ရွိေသာ္ မိမိရႈံးေသာကာလ၌ထိုေၾကြ
အန္ကို ခံတြင္းျဖင့္ငံု၏။ ထိုအခါေကာက္က်စ္
ေသာေၾကြအန္ၾကဴးကို ဘုရားေလာင္းသည္
ထိုသို႔ငံုသည္ကိုျမင္၍ ငံုေလဦးေနာက္မွ
ဤေၾကြအန္ကိုငံုျခင္းသည္ ဤသို႔ျဖစ္၏ဟု
သိရလတၱံ႕။ ဤသို႔ေစာဒနာလိုရကား
လိတၱံ ပရေမန ေတဇသာ၊ ဂိလမကၡံ ပုရိေသာ န ဗုဇၥ်တိ။
ဂိလ ေရ ဂိလ ပါပဓုတၱက၊ ပစၧာ ေတ ကဋဳကံ ဘ၀ိႆတိ။
ဟူေသာဂါထာကို ဆို၏။
ပရေမန၊ ထက္စြာေသာ။ ေတဇသာ၊ အဆိပ္ႏွင့္။
လိတၱံ၊ လိမ္းက်ံအပ္ေသာ။ အကၡံ၊ ေၾကြအန္ကို။
ဂိလံ-ဂိလေႏၱာ၊ ငံုေသာ။ ပုရိေသာ၊ ေၾကြအန္ၾကဴး
ေသာေယာက္်ားသည္။ န ဗုဇၥ်တိ၊ ဤေၾကြအန္ကို
ဤသို႔ျပဳ၏ဟုမသိ။ ေရ ပါပဓုတၱက၊ ဟယ္ယုတ္မာ
ေသာေၾကြအန္ၾကဴး။ ဂိလံ၊ ငံုေလဦး။ ပစၧာ၊ ေနာက္မွ။
ေတ၊ သင့္အား။ ၀ိသံ၊ အဆိပ္သည္။ ကဋဳကံ၊ ထက္
သည္။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္လတၱံ႕။
ဤသို႔ဘုရားေလာင္းဆိုစဥ္ပင္လွ်င္ အဆိပ္၏အဟုန္
ျဖင့္ မိန္းေမာ၍ မ်က္စိတို႔သည္ လည္ကုန္လ်က္
လည္ကုပ္ညႊတ္လ်က္ လည္း၏။ ဘုရားေလာင္းသည္
ယခုအခါ ယုတ္မာေသာ ေၾကြအန္ၾကဴးအားအသက္
အလွဴကို ေပးျခင္းငွါသင့္၏ဟု ႏွလံုးပိုက္ၿပီးလွ်င္
ေကာင္းစြာစီရင္အပ္ေသာ ေအာ့အန္ေစတတ္ေသာ
ေဆးကိုေပး၍ အန္ေစၿပီးလွ်င္ ေထာပတ္၊ တင္လဲ၊
ပ်ား၊ သကာအစရွိသည္တို႔ကိုစားေစ၍ အနာကင္း
သည္တုိ႔ကိုျပဳၿပီးလွ်င္ တဖန္ဤသို႔သေဘာရွိေသာ
အမႈကိုမျပဳလင့္ဟု ဆံုးမ၍ ဒါနအစရွိေသာ ေကာင္း
မႈတို႕ကို ျပဳ၍ ကံအားေလ်ာ္စြာလား၏။
ဇာတ္ေပါင္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဓမၼေဒသနာကို ေဆာင္
ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ ပစၥေ၀ကၡနာ မဆင္ျခင္
မူ၍ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကို သံုးေဆာင္ျခင္းမည္သည္
ကား မဆင္ျခင္မူ၍ ျပဳအပ္ေသာအဆိပ္ကို သံုး
ေဆာင္သည္ႏွင့္တူသည္ျဖစ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍
ယခုအခါ ငါဘုရားသည္လွ်င္ ထိုအခါ ပညာရွိ
ေၾကြအန္ၾကဴးသူျဖစ္ဘူးၿပီ။ ဤသို႔ဇာတ္ကိုေပါင္း
ေတာ္မူ၏။
ပစၥေ၀ကၡနာ၊ မဆင္ပါ၊ ေလးျဖာပစၥည္း အဆိိပ္တည္း။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ
No comments:
Post a Comment