ဓမၼပဒ
ယမကဝဂၢ
၃။ န ဟိ ေဝေရန ေဝရာနိ၊ သမၼႏၲီဓ ကုဒါစနံ။
အေဝေရန စ သမၼႏၲိ၊ ဧသ ဓေမၼာ သနႏၲေရာ။
ဤေလာက၌ ရန္တုံ႔မူျခင္းျဖင့္ ရန္တို႔သည္ အဘယ္ခါမွ် မေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္။ ရန္တုံ႔မမူျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ရန္ေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္၏။ ဤသေဘာကား အစဥ္အလာ ဓမၼတာ သေဘာပင္တည္း။
ဤဓမၼေဒသနာ ပါဌ္ဂါထာကို ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ ဘဝမ်ားစြာ အျပန္ အလွန္ ရန္ၿငိဳးထားခဲ့ၾကေသာ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သူႂကြယ္မိသားစုတစ္စုတြင္ ဖခင္သူႂကြယ္ ေသဆုံးသြားသျဖင့္ သားျဖစ္သူက လယ္လုပ္ငန္း၊ အိမ္လုပ္ငန္းမ်ား အားလုံးကို တစ္ေယာက္ တည္း လုပ္ကိုင္ေန၏။ တစ္ဖက္မွလည္း မိခင္အိုႀကီးကို ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ရေသး၏။ ဤသို႔ တစ္ေယာက္တည္းျဖင့္ အလုပ္အားလုံး လုပ္ေနရေသာ သားကို မၾကည့္ရက္သျဖင့္ မိခင္က သားကိုယ္တိုင္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၍ ေပးေလသည္။
သို႔ရာတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ အျမဳံျဖစ္ေန၍ မိခင္ႀကီးက အမ်ိဳး အႏြယ္ မျပတ္စဲေစရန္ အျခားအမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို ႐ွာေဖြမည္ျပဳ၏။ အျမဳံမသည္ အျခားအမ်ိဳးသမီးကို ႐ွာျခင္း႐ွာလွ်င္ ငါကိုယ္တိုင္ ႐ွာေဖြေပး ျခင္းက ေကာင္း၏ဟု ေတြးေတာကာ သူႏွစ္သက္ရာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ကို ေတာင္းယူ၍ သူကိုယ္တိုင္ မိမိလင္ႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၍ ေပးေလ သည္။
ဤသို႔ ထိမ္းျမားေပးၿပီးခါမွ မိန္းမပ်ိဳ၏စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္ လာ၏။ အကယ္၍ ဤမိန္းမသည္ သားသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရလွ်င္ သူသာလွ်င္ ဥစၥာ႐ွင္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူ႔ကို ကေလးမရေအာင္ ျပဳထားသင့္ ၏ဟု ၾကံစည္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မယားငယ္က မိမိမွာ ကိုယ္ဝန္တည္ေၾကာင္း ေျပာျပလာေသာအခါ အစားအေသာက္ထဲမွာ ကိုယ္ဝန္ပ်က္ေဆးထည့္၍ ေကြၽးေမြး၏။ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဤသို႔ျပဳ၍ ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်၏။ တတိယ အႀကိမ္ ကိုယ္ဝန္တည္လာေသာအခါတြင္ကား အိမ္နီးခ်င္း မိန္းမတို႔က အျဖစ္ကို ေျပာျပသျဖင့္ မိန္းမျမဳံအား မေျပာၾကားေတာ့ေပ။
တစ္စတစ္စႏွင့္ ျပည့္ေဖာင္းလာေသာ မယားငယ္၏ ဝမ္းကို မိန္းမျမဳံ ျမင္ေလေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို မေျပာသနည္းဟု ေမး၏။ မယားငယ္ က သင္သည္ ငါ့ကိုလွည့္စားၿပီး ေခၚယူ၍ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ကိုယ္ဝန္ကို ပ်က္ေစခဲ့၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္အား ေျပာျပမည္နည္းဟု ဆိုေလ၏။ ဤတြင္ မိန္းမျမဳံသည္ မယားငယ္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခ်ိန္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္းကာ အခြင့္ရသည္ႏွင့္ ကိုယ္ဝန္ပ်က္ေသာေဆးကို ထည့္ခတ္၏။ ကိုယ္ဝန္မွာ ရင့္ေနၿပီျဖစ္၍ ပ်က္မက်ေတာ့ပဲ ကန္႔လန္႔က်ေန၏။ မယားငယ္မွာ ျပင္းထန္ ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားရၿပီး ေသခါနီးအေျခအေနသို႔ အေရာက္တြင္ ငါကား ဧကန္ ပ်က္စီးရေခ်ေတာ့မည္။ သင္သည္ ငါ့ကိုေခၚယူခဲ့၍ သင္သည္ပင္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့၏။ ငါသည္ ဤဘဝမွ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ သင့္သားငယ္တို႔ကို စားႏိုင္ရပါလို၏ ဟု ဆုေတာင္း၍ ေသ၏။
ေသၿပီးေနာက္ ထိုအိမ္မွာပင္ ေၾကာင္မျဖစ္ေလ၏။ မိန္းမျမဳံ သည္လည္း သူႂကြယ္၏ ေထာင္းထု႐ိုက္ပုတ္ေသာဒဏ္ျဖင့္ ေသဆုံးကာ ထိုအိမ္မွာ ၾကက္မျဖစ္ေလ၏။
ၾကက္မသည္ ဥမ်ားဥေသာအခါ ေၾကာင္မသည္ ဥမ်ားကို လာ၍စား၏။ ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ လာ၍စား၏။ ဤတြင္ ၾကက္မသည္လည္း ဤဘဝမွ ေသဆုံးၿပီးေသာ္ ထိုေၾကာင္မကို သားသမီးမ်ားႏွင့္တကြ စားရ ပါလို၏ဟု ဆုေတာင္းကာ ေနာက္ဘဝတြင္ ေတာ၌ သစ္မျဖစ္၏။ ေၾကာင္မ သည္လည္း သမင္မျဖစ္ေလ၏။ သမင္မ သားဖြားေသာအခါတြင္ သစ္မ သည္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ လာ၍စား၏။ သမင္မလည္း ေသခါနီး၌ ငါသည္ ဤဘဝမွ ေသဆုံးေသာ္ ဤသစ္မကို သားသမီးမ်ားႏွင့္ အတူတကြ စားရပါ လို၏ဟု ဆုေတာင္းကာ ေနာက္ဘဝတြင္ ဘီလူးမျဖစ္၏။ သစ္မသည္ လည္း ထိုဘဝမွ စုေတေသာ္ သာဝတၳိျမဳိ့ေတာ္၌ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေလ၏။
ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ျမဳိ့တံခါးအနီး႐ွိ ရြာ တစ္ရြာမွ အမ်ိဳးသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ကာ လင့္အိမ္သို႔ လိုက္ပါခဲ့ရ၏။ ဘီလူးမသည္ အ်မိုးသမီး၏ သူငယ္ခ်င္းမေယာင္ေဆာင္ကာ အခန္းတြင္း သို႔ ဝင္လာ၏။ ေမြးကင္းစကေလးကို ၾကည့္ ဟန္ျပဳကာ ယူ၍ ရက္စက္စြာ ကိုက္သတ္စား၏။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေမြးဖြားရာတြင္လည္း ဤသို႔ပင္ လာ၍စား၏။ တတိယအႀကိမ္ ကိုယ္ဝန္႐ွိ၍ ရင့္လာေသာအခါတြင္ကား အမ်ိဳးသမီးသည္ လင္ကိုခြင့္ပန္ကာ မိဘအိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔သြား၏။ မိဘအိမ္မွာပင္ သားငယ္ကို ေဘးကင္းစြာ ေမြးဖြား၏။
ထိုအခ်ိန္၌ ဘီလူးမသည္ ေဝႆဝဏ္နတ္မင္းႀကီးအတြက္ ေရပို႔ရန္ အလွည့္က်ေန၏။ အလွည့္မွ လြတ္သည္ႏွင့္ တစ္ျပဳိင္နက္ အမ်ိဳးသမီး၏ အိမ္သို႔ အေဆာတလ်င္ လာခဲ့ရာ ထိုအိမ္တြင္ မေတြ႔ရသျဖင့္ သာဝတၳိ ျမဳိ့ေတာ္အတြင္းသို႔ ေျပးဝင္လာ၏။ ထိုအခိုက္မွာပင္ အမ်ိဳးသမီးသည္လည္း ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္အနီး႐ွိ ေရကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ သားငယ္ကို ႏို႔တိုက္ လ်က္႐ွိ၏။ လင္မွာလည္း ေရကန္ထဲမွာ ေရခ်ိဳးလ်က္႐ွိ၏။ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဘီလူးမေျပးလာသည္ကို အေဝးကပင္ လွမ္း၍ျမင္သျဖင့္ လင္ကိုေအာ္ ေျပာကာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ထဲသို႔ ေျပးဝင္လာေလသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရား႐ွင္သည္ ပရိသတ္အလယ္၌ တရားေဟာေတာ္ မူလ်က္႐ွိ၏။ အမ်ိဳးသမီးသည္ သားငယ္ကို ဘုရား႐ွင္၏ ေျခဖမိုးေပၚတြင္ သိပ္ကာ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္၏သားအား အသက္ကယ္ေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ လိုက္လာေသာ ဘီလူးမသည္ ပရိသတ္႐ွိရာသို႔ ေရာက္မလာႏိုင္ေပ။ သုမနမည္ေသာ တံခါးေစာင့္နတ္က တားသျဖင့္ အျပင္မွာပင္ ေနရ၏။ ဘုရား႐ွင္သည္ ဘီလူးမအား သြား၍ ေခၚေခ်ပါဟု အ႐ွင္အာနႏၵာအား ေစလႊတ္ေတာ္မူ၏။ ဘုရား႐ွင္ေ႐ွ႕ေတာ္ ေမွာက္သို႔ ဘီလူးမေရာက္ေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ျပဳဘိသနည္း၊ ငါဘုရား၏ ေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္ခြင့္မရလွ်င္ သင္တို႔သည္ မဆုံးႏိုင္ ေသာ ရန္ဘက္မ်ား ျဖစ္လတၱံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ အထက္ပါေဒသနာေတာ္ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။
ေဒသနာအဆုံး၌ ဘီလူးမသည္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌ တည္ေလ၏။
ဘုရား႐ွင္၏ အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဘီလူးမကို အိမ္သို႔ေခၚ ထားကာ ယာဂုႏွင့္ ထမင္းမ်ားကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေပးေကြၽး၍ ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ၏။ သို႔ရာတြင္ ဘီလူးမမွာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ေတြ႔ရသျဖင့္ အိမ္ပတ္ဝန္း က်င္မွာ မေနႏိုင္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ ရြာအျပင္ဘက္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ပို႔ေဆာင္ ထားရ၏။ ယာဂုႏွင့္ထမင္းမ်ားကို ထိုေနရာသို႔ ပို႔ေဆာင္၍ ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ရ၏။
ဘီလူးမကလည္း အမ်ိဳးသမီးကို ေက်းဇူးဆပ္လိုသျဖင့္ ဤႏွစ္ မိုးေကာင္းရလတၱံ ့၊ ကုန္းက်ရာ၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးေလာ့ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဤႏွစ္ မိုးနည္းအံ့၊ ခ်ိဳင့္က် ရာ၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးေလာ့ဟူ၍လည္းေကာင္း မိတ္ေဆြမအား ေျပာျပ၏။ အမ်ိဳးသမီး ကလည္း ဘီလူးမေျပာသည့္ အတိုင္း စိုက္ပ်ိဳးသျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား မပ်က္စီးေခ်။ အျခားသူမ်ား၏ ေကာက္ပင္မ်ားမွာကား ေရႀကီးသည့္အခါ နစ္ျမဳပ္ကုန္ၾကရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ တျခားသူမ်ားက ဤ အေၾကာင္းကို ေမးၾကေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးက ဘီလူးမက ေစာင့္ေ႐ွာက္၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။
ထိုအခါ ဘီလူးမအား ျမဳိ့၌ေနၾကကုန္ေသာ အလုံးစုံေသာ သူတို႔သည္ ပူေဇာ္သကၠာရကို ျပဳစုၾကကုန္၏။ ထိုဘီလူးမသည္လည္း ထိုေန႔မွစ၍ အလုံးစုံေသာသူတို႔၏ အမႈတို႔ကို ၾကည့္႐ႈေျပာဆိုသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အျခံ အရံ႐ွိသည္ျဖစ္၍ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားလာသည္။ ထိုဘီလူးမသည္ ေနာက္အခါ ႐ွစ္ပါးေသာ စာေရးတံထမင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစကုန္၏။ ထို႐ွစ္ပါးေသာ စာေရးတံထမင္းတို႔ကို ယခုကာလ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ေပးလႉပူေဇာ္လ်က္႐ွိၾကကုန္၏။
ယမကဝဂၢ
၃။ န ဟိ ေဝေရန ေဝရာနိ၊ သမၼႏၲီဓ ကုဒါစနံ။
အေဝေရန စ သမၼႏၲိ၊ ဧသ ဓေမၼာ သနႏၲေရာ။
ဤေလာက၌ ရန္တုံ႔မူျခင္းျဖင့္ ရန္တို႔သည္ အဘယ္ခါမွ် မေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္။ ရန္တုံ႔မမူျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ရန္ေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္၏။ ဤသေဘာကား အစဥ္အလာ ဓမၼတာ သေဘာပင္တည္း။
ဤဓမၼေဒသနာ ပါဌ္ဂါထာကို ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ ဘဝမ်ားစြာ အျပန္ အလွန္ ရန္ၿငိဳးထားခဲ့ၾကေသာ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သူႂကြယ္မိသားစုတစ္စုတြင္ ဖခင္သူႂကြယ္ ေသဆုံးသြားသျဖင့္ သားျဖစ္သူက လယ္လုပ္ငန္း၊ အိမ္လုပ္ငန္းမ်ား အားလုံးကို တစ္ေယာက္ တည္း လုပ္ကိုင္ေန၏။ တစ္ဖက္မွလည္း မိခင္အိုႀကီးကို ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ရေသး၏။ ဤသို႔ တစ္ေယာက္တည္းျဖင့္ အလုပ္အားလုံး လုပ္ေနရေသာ သားကို မၾကည့္ရက္သျဖင့္ မိခင္က သားကိုယ္တိုင္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၍ ေပးေလသည္။
သို႔ရာတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ အျမဳံျဖစ္ေန၍ မိခင္ႀကီးက အမ်ိဳး အႏြယ္ မျပတ္စဲေစရန္ အျခားအမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို ႐ွာေဖြမည္ျပဳ၏။ အျမဳံမသည္ အျခားအမ်ိဳးသမီးကို ႐ွာျခင္း႐ွာလွ်င္ ငါကိုယ္တိုင္ ႐ွာေဖြေပး ျခင္းက ေကာင္း၏ဟု ေတြးေတာကာ သူႏွစ္သက္ရာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ကို ေတာင္းယူ၍ သူကိုယ္တိုင္ မိမိလင္ႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၍ ေပးေလ သည္။
ဤသို႔ ထိမ္းျမားေပးၿပီးခါမွ မိန္းမပ်ိဳ၏စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္ လာ၏။ အကယ္၍ ဤမိန္းမသည္ သားသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရလွ်င္ သူသာလွ်င္ ဥစၥာ႐ွင္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူ႔ကို ကေလးမရေအာင္ ျပဳထားသင့္ ၏ဟု ၾကံစည္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မယားငယ္က မိမိမွာ ကိုယ္ဝန္တည္ေၾကာင္း ေျပာျပလာေသာအခါ အစားအေသာက္ထဲမွာ ကိုယ္ဝန္ပ်က္ေဆးထည့္၍ ေကြၽးေမြး၏။ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဤသို႔ျပဳ၍ ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်၏။ တတိယ အႀကိမ္ ကိုယ္ဝန္တည္လာေသာအခါတြင္ကား အိမ္နီးခ်င္း မိန္းမတို႔က အျဖစ္ကို ေျပာျပသျဖင့္ မိန္းမျမဳံအား မေျပာၾကားေတာ့ေပ။
တစ္စတစ္စႏွင့္ ျပည့္ေဖာင္းလာေသာ မယားငယ္၏ ဝမ္းကို မိန္းမျမဳံ ျမင္ေလေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို မေျပာသနည္းဟု ေမး၏။ မယားငယ္ က သင္သည္ ငါ့ကိုလွည့္စားၿပီး ေခၚယူ၍ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ကိုယ္ဝန္ကို ပ်က္ေစခဲ့၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္အား ေျပာျပမည္နည္းဟု ဆိုေလ၏။ ဤတြင္ မိန္းမျမဳံသည္ မယားငယ္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခ်ိန္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္းကာ အခြင့္ရသည္ႏွင့္ ကိုယ္ဝန္ပ်က္ေသာေဆးကို ထည့္ခတ္၏။ ကိုယ္ဝန္မွာ ရင့္ေနၿပီျဖစ္၍ ပ်က္မက်ေတာ့ပဲ ကန္႔လန္႔က်ေန၏။ မယားငယ္မွာ ျပင္းထန္ ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားရၿပီး ေသခါနီးအေျခအေနသို႔ အေရာက္တြင္ ငါကား ဧကန္ ပ်က္စီးရေခ်ေတာ့မည္။ သင္သည္ ငါ့ကိုေခၚယူခဲ့၍ သင္သည္ပင္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့၏။ ငါသည္ ဤဘဝမွ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ သင့္သားငယ္တို႔ကို စားႏိုင္ရပါလို၏ ဟု ဆုေတာင္း၍ ေသ၏။
ေသၿပီးေနာက္ ထိုအိမ္မွာပင္ ေၾကာင္မျဖစ္ေလ၏။ မိန္းမျမဳံ သည္လည္း သူႂကြယ္၏ ေထာင္းထု႐ိုက္ပုတ္ေသာဒဏ္ျဖင့္ ေသဆုံးကာ ထိုအိမ္မွာ ၾကက္မျဖစ္ေလ၏။
ၾကက္မသည္ ဥမ်ားဥေသာအခါ ေၾကာင္မသည္ ဥမ်ားကို လာ၍စား၏။ ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ လာ၍စား၏။ ဤတြင္ ၾကက္မသည္လည္း ဤဘဝမွ ေသဆုံးၿပီးေသာ္ ထိုေၾကာင္မကို သားသမီးမ်ားႏွင့္တကြ စားရ ပါလို၏ဟု ဆုေတာင္းကာ ေနာက္ဘဝတြင္ ေတာ၌ သစ္မျဖစ္၏။ ေၾကာင္မ သည္လည္း သမင္မျဖစ္ေလ၏။ သမင္မ သားဖြားေသာအခါတြင္ သစ္မ သည္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ လာ၍စား၏။ သမင္မလည္း ေသခါနီး၌ ငါသည္ ဤဘဝမွ ေသဆုံးေသာ္ ဤသစ္မကို သားသမီးမ်ားႏွင့္ အတူတကြ စားရပါ လို၏ဟု ဆုေတာင္းကာ ေနာက္ဘဝတြင္ ဘီလူးမျဖစ္၏။ သစ္မသည္ လည္း ထိုဘဝမွ စုေတေသာ္ သာဝတၳိျမဳိ့ေတာ္၌ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေလ၏။
ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ျမဳိ့တံခါးအနီး႐ွိ ရြာ တစ္ရြာမွ အမ်ိဳးသားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ကာ လင့္အိမ္သို႔ လိုက္ပါခဲ့ရ၏။ ဘီလူးမသည္ အ်မိုးသမီး၏ သူငယ္ခ်င္းမေယာင္ေဆာင္ကာ အခန္းတြင္း သို႔ ဝင္လာ၏။ ေမြးကင္းစကေလးကို ၾကည့္ ဟန္ျပဳကာ ယူ၍ ရက္စက္စြာ ကိုက္သတ္စား၏။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေမြးဖြားရာတြင္လည္း ဤသို႔ပင္ လာ၍စား၏။ တတိယအႀကိမ္ ကိုယ္ဝန္႐ွိ၍ ရင့္လာေသာအခါတြင္ကား အမ်ိဳးသမီးသည္ လင္ကိုခြင့္ပန္ကာ မိဘအိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔သြား၏။ မိဘအိမ္မွာပင္ သားငယ္ကို ေဘးကင္းစြာ ေမြးဖြား၏။
ထိုအခ်ိန္၌ ဘီလူးမသည္ ေဝႆဝဏ္နတ္မင္းႀကီးအတြက္ ေရပို႔ရန္ အလွည့္က်ေန၏။ အလွည့္မွ လြတ္သည္ႏွင့္ တစ္ျပဳိင္နက္ အမ်ိဳးသမီး၏ အိမ္သို႔ အေဆာတလ်င္ လာခဲ့ရာ ထိုအိမ္တြင္ မေတြ႔ရသျဖင့္ သာဝတၳိ ျမဳိ့ေတာ္အတြင္းသို႔ ေျပးဝင္လာ၏။ ထိုအခိုက္မွာပင္ အမ်ိဳးသမီးသည္လည္း ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္အနီး႐ွိ ေရကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ သားငယ္ကို ႏို႔တိုက္ လ်က္႐ွိ၏။ လင္မွာလည္း ေရကန္ထဲမွာ ေရခ်ိဳးလ်က္႐ွိ၏။ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဘီလူးမေျပးလာသည္ကို အေဝးကပင္ လွမ္း၍ျမင္သျဖင့္ လင္ကိုေအာ္ ေျပာကာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ထဲသို႔ ေျပးဝင္လာေလသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရား႐ွင္သည္ ပရိသတ္အလယ္၌ တရားေဟာေတာ္ မူလ်က္႐ွိ၏။ အမ်ိဳးသမီးသည္ သားငယ္ကို ဘုရား႐ွင္၏ ေျခဖမိုးေပၚတြင္ သိပ္ကာ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္၏သားအား အသက္ကယ္ေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္ လိုက္လာေသာ ဘီလူးမသည္ ပရိသတ္႐ွိရာသို႔ ေရာက္မလာႏိုင္ေပ။ သုမနမည္ေသာ တံခါးေစာင့္နတ္က တားသျဖင့္ အျပင္မွာပင္ ေနရ၏။ ဘုရား႐ွင္သည္ ဘီလူးမအား သြား၍ ေခၚေခ်ပါဟု အ႐ွင္အာနႏၵာအား ေစလႊတ္ေတာ္မူ၏။ ဘုရား႐ွင္ေ႐ွ႕ေတာ္ ေမွာက္သို႔ ဘီလူးမေရာက္ေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ျပဳဘိသနည္း၊ ငါဘုရား၏ ေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္ခြင့္မရလွ်င္ သင္တို႔သည္ မဆုံးႏိုင္ ေသာ ရန္ဘက္မ်ား ျဖစ္လတၱံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ အထက္ပါေဒသနာေတာ္ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။
ေဒသနာအဆုံး၌ ဘီလူးမသည္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌ တည္ေလ၏။
ဘုရား႐ွင္၏ အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဘီလူးမကို အိမ္သို႔ေခၚ ထားကာ ယာဂုႏွင့္ ထမင္းမ်ားကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေပးေကြၽး၍ ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ၏။ သို႔ရာတြင္ ဘီလူးမမွာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ေတြ႔ရသျဖင့္ အိမ္ပတ္ဝန္း က်င္မွာ မေနႏိုင္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ ရြာအျပင္ဘက္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ပို႔ေဆာင္ ထားရ၏။ ယာဂုႏွင့္ထမင္းမ်ားကို ထိုေနရာသို႔ ပို႔ေဆာင္၍ ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ရ၏။
ဘီလူးမကလည္း အမ်ိဳးသမီးကို ေက်းဇူးဆပ္လိုသျဖင့္ ဤႏွစ္ မိုးေကာင္းရလတၱံ ့၊ ကုန္းက်ရာ၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးေလာ့ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဤႏွစ္ မိုးနည္းအံ့၊ ခ်ိဳင့္က် ရာ၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးေလာ့ဟူ၍လည္းေကာင္း မိတ္ေဆြမအား ေျပာျပ၏။ အမ်ိဳးသမီး ကလည္း ဘီလူးမေျပာသည့္ အတိုင္း စိုက္ပ်ိဳးသျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား မပ်က္စီးေခ်။ အျခားသူမ်ား၏ ေကာက္ပင္မ်ားမွာကား ေရႀကီးသည့္အခါ နစ္ျမဳပ္ကုန္ၾကရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ တျခားသူမ်ားက ဤ အေၾကာင္းကို ေမးၾကေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးက ဘီလူးမက ေစာင့္ေ႐ွာက္၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။
ထိုအခါ ဘီလူးမအား ျမဳိ့၌ေနၾကကုန္ေသာ အလုံးစုံေသာ သူတို႔သည္ ပူေဇာ္သကၠာရကို ျပဳစုၾကကုန္၏။ ထိုဘီလူးမသည္လည္း ထိုေန႔မွစ၍ အလုံးစုံေသာသူတို႔၏ အမႈတို႔ကို ၾကည့္႐ႈေျပာဆိုသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အျခံ အရံ႐ွိသည္ျဖစ္၍ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားလာသည္။ ထိုဘီလူးမသည္ ေနာက္အခါ ႐ွစ္ပါးေသာ စာေရးတံထမင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစကုန္၏။ ထို႐ွစ္ပါးေသာ စာေရးတံထမင္းတို႔ကို ယခုကာလ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ေပးလႉပူေဇာ္လ်က္႐ွိၾကကုန္၏။
၁။အဂၢမဟာပ႑ိတအ႐ွင္စႏၵိမာ ေရးသားေသာ ဓမၼပဒဝတၳဳေတာ္ႀကီး ၁
၂။မာဏဝျပဳစုသည္ ဓမၼပဒ
၂။မာဏဝျပဳစုသည္ ဓမၼပဒ
No comments:
Post a Comment