ဇာဏီ
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္
ထိုင္းလူမ်ဳိး တို႔၏ တရားအေမးအေျဖ
🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗
ထိုင္းလူမ်ဳိး တို႔၏ တရားအေမးအေျဖ
🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗🎗
ဆရာေတာ္ - ဒကာေတာ္တို႔ ဘယ္က လာခဲ့တာလဲ။
ထိုင္း - ဇင္းမယ္ကပါဘုရား။ ဆရာေတာ့္သတင္းၾကား
လို႔ ၾကည္ညိဳလို႔လာဖူးတာပါ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဘုန္းႀကီးေတြအမ်ားႀကီး ထုိင္းမွာလဲ
ရွိတာမဟုတ္လား။
ထိုင္း - ဘုန္းႀကီးခ်င္းမတူပါဘူးဘုရား။ ထုိင္းမွာ
ေတာရေဆာက္တည္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္သိပ္မရွိေတာ့ပါ
ဘူး။
ဆရာေတာ္ - တို႔က သတၱိမရွိလို႔ ေတာထဲေနတာပါဗ်ာ။
ၿမိဳ႕ထဲေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြက ေတာထဲေနတာထက္ပိုၿပီး
ထက္လို႔ ပိုၿပီးသတၱိရွိေနတာဗ်။ တို႔က သူတို႔ေလာက္
သတၱိမရွိလို႔ ေတာမွီေနတာဗ်။ ေတာထဲေနတာဗ်။
ဘုန္းႀကီးအားလံုး အတူတူပါဗ်ာ။ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊
လာအို၊ ျမန္မာရယ္က ေထရ၀ါဒလို႔ေခၚတယ္။ အရွင္
မဟာကႆပ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာတို႔အဆက္ဆက္
က တစ္ဆင့္ၾသ၀ါဒေတြကုိ လံုး၀မျပင္ဘဲက်င့္တာဗ်ာ။
အက်င့္တူပါပဲဗ်ာ။
ထုိင္း - ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာေတာ္ေတြက သာသနာ
ေတာ္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ၾကည္ညိဳၿပီး ၀ိနည္းေတာ္ေတြကို
ေလးစားလိုက္နာၾကပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔ဆီေရာက္တုန္းမို႔ ေျပာတာလားဗ်ာ။
ထုိင္း - တကယ္ေျပာတာပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔
၀ိပႆနာတရားေတာ့ အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
နည္းလမ္းေတာ့မသိပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - နည္းလမ္းေတြ ဘာလို႔မသိရမွာလဲ။
ထိုင္းမွာလည္းရွိတာပဲ။ ဒီကသြားတာေတြရွိတာပါပဲ။
နည္းလမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား တို႔ဗုဒၶက
သတိတစ္လံုးပဲဗ်ာ။ ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့အလုပ္ကို
သတိနဲ႔တြဲလုပ္။ အဲဒါ၀ိပႆနာျဖစ္သြားတာပဲ။
သတိနဲ႔လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ့္ဆီမွာရွိတယ္။
ရွိေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိတာပဲ။ အဲဒါ
၀ိပႆနာဗ်။
ထုိင္း - တပည့္ေတာ္ တရားထုိင္တဲ့အခါ စိတ္က
မၿငိမ္ပါဘူးဘုရား။ စိတ္ကေလးကိုတစ္ေနရာတည္း
မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးေနဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး
နည္းလမ္းေပးပါ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကိုယ္ထဲမွာ ႏွစ္သက္ရာကိုမွတ္။
တို႔ ဘုရားတိုင္း ဘုရားတိုင္းမွတ္တာ ႏွာေခါင္းပဲ။
ႏွာေခါင္းမွာ ၀င္ေလေလး၀င္တာထြက္တာကို
စာလို ၀င္သက္ထြက္သက္ေခၚတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါ
အသက္ပဲဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္လံုးရဲ႕အသက္ဟာ
ႏွာေခါင္းမွာရွိတယ္။ ၀င္ေလထြက္ေလကိုေျပာ
တာ။ ဒီႏွာေခါင္းကေနထိုင္ၿပီးမွတ္ရင္ တစ္ကိုယ္
လံုးအကုန္သိတယ္ဗ်ာ။ စာလို ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္း
လို႔ ေခၚတယ္။ က်န္တဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းလည္း
ႏွာေခါင္း၀ကိုမွတ္ဗ်ာ။ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ႀကီးက
ဒီအတိုင္းမွတ္သြားတာဗ်။ မွတ္ႏုိင္ပါ့မလားဗ်ာ။
ထိုင္း - မလြယ္ပါဘုရား။ သိပ္မရပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အဲဒါက်ေတာ့ဗ်ာ။ မ်က္စိကျမင္တဲ့
အခါ ၾကည့္စရာရွိရင္ မ်က္စိမွာ သတိခ်ထားဗ်ာ။
နားကၾကားတဲ့အခါမွာ နားထိပ္မွာ ခ်ထားဗ်ာ။
သတိနဲ႔သြားဗ်ာ။ တသက္လံုးလုပ္သြားဗ်။
ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္နဲ႔ သိရုံသိသြားဗ်ာ။
ထုိင္း - မလြယ္ဘူးထင္တယ္ဘုရား။ တရားထုိင္
ခ်ိန္မွာ စိတ္ကိုထိန္းမရပါဘုရား။ စိတ္မၿငိမ္ပါ
ဘုရား။ သမာဓိမရပါဘုရား။ အေတြးလည္း
မ်ားမိပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ေတြးတဲ့စိတ္ကေတာ့ ေတြးမွာပဲ။
၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြဘယ္ေလာက္တက္တက္
ေတြးမွာပဲ။ စိတ္ကိုမႏုိင္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး
ရန္မလုပ္ရဘူး။ ေလွ်ာ့လည္းမေလွ်ာ့ရဘူး။
မွတ္စရာရွိတာသာမွတ္။ အမွတ္မ်ားရင္အေတြးက
သူ႔ဟာသူေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးေျပာတာ နားလည္ပါၿပီ
ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ထုိင္း- ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လူတိုင္းလူတိုင္းဟာေမြးကတည္းက
အေတြးနဲ႔ေမြးလာတာ။ တစ္သက္လံုးလည္းအေတြး
နဲ႔ေနတာ။ လုပ္စရာရွိလည္း အေတြးနဲ႔လုပ္ေနတာ။
အဲဒါ ထုိင္မွတ္တာ ခဏေလးရွိေသးတယ္။ ခ်က္ခ်င္း
ေတာမရႏုိင္ေသးဘူး။ မွတ္အားေကာင္းရင္သူ႔ဟာ
သူတက္သြားမွာပဲ။ ဘုရားေဟာတဲ့အထဲမွာ သတိ
ပ႒ာန္ဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒါ သတိပ႒ာန္ေခၚတယ္။
ႏွာေခါင္းမွတ္မႈ ပင္တုိင္ထားၿပီး ေတြးတာနဲ႔ႏွာေခါင္း
နဲ႔ ဘယ္ကို စိတ္ေရာက္မ်ားလဲ။ ေတြးတဲ့စိတ္ကို
အေရာက္မ်ားရင္ ႏွာေခါင္းမွတ္တာ ခဏလႊတ္
လုိက္ ေတြးၿပီးတာနဲ႔ ႏွာေခါင္းျပန္မွတ္။ တစ္ခါ
ႏွာေခါင္းမွတ္ရင္း ခႏၶာကိုယ္က နာလာမယ္ဆို
ရင္ နာတဲ့ဘက္စိတ္အေရာက္မ်ားရင္ ႏွာေခါင္း
မွတ္တာကိုလႊတ္ပစ္ၿပီး နာတာကိုမွတ္။ ၿပီးမွ
ႏွာေခါင္းကိုျပန္မွတ္။ အသံကိုၾကားလို႔ ၾကားတာ
ဘက္စိတ္ေရာက္တာမ်ားသြားလို႔ရွိရင္ ႏွာေခါင္း
အမွတ္ကုိလႊတ္ၿပီး ၾကားတဲ့ဘက္ကို မွတ္။
ၿပီးမွ ႏွာေခါင္းကိုျပန္မွတ္။ ရွင္းရဲ႕လား။
ထိုင္း - နားလည္ပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္
မိသားစုထဲက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္
ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အဲဒါက် တို႔မလုပ္ဘူး။ အဲဒါေလာကီ
ကိစၥေတြ၊ တစ္ဦးလုပ္ေပးလုိက္ရင္ တစ္ဦးလုပ္ေပး
ရင္ တစ္ျပည္လံုးလာမွာ၊ တို႔ နားရေတာ့မွာမဟုတ္
ဘူး။ တို႔တရားအလုပ္ လုပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးကို အေႏွာက္အယွက္ေပး
သလိုျဖစ္သြားတယ္ဘုရား။ ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔ ရန္ကုန္ကတည္းက ဒီေမးတာ
ေတြ အိမ္တြင္းေရးေတြက အစ ေမးေလွ်ာက္တာ
ေတြ အဲဒါေတြ ဒိုင္ခံေျပာလာတာ တစ္ေယာက္ကစ
တစ္ရာဆိုသလို ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကတည္းက
ေၾကာက္လာတာ။ တစ္ဦးေျပာလုိက္ရင္ တစ္တိုင္း
ျပည္လံုးကလာမွာ။ ဒီေလာကီကိစၥေတြကေလွ်ာက္
ရမွာမဟုတ္ဘူး။ တို႔ဒီေတာထဲကေနအာရုံျပဳေပး
ေနတာပဲ။ တို႔ရႈမွတ္ေနတာဟာ ေဒါသကင္းေန
တဲ့အတြက္ ေမတၱာပဲ။ ဘုရားတို႔ ရဟႏၱာတို႔ဆိုတာ
က ဘယ္သူဘယ္၀ါ က်န္းမာပါေစလို႔တိုက္ရုိက္
ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ရႈမွတ္ေနတာဟာ ဓမၼဓါတ္
လႈိင္းေပးေနတာပဲ။ လ ဟာတစ္ကမၻာလံုးသာေန
တာပဲ။ ေမာ့ၾကည့္သူ ထြက္ၾကည့္သူေအးတာေပါ့။
ကိုယ့္ဘက္က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ လထြက္ၾကည့္
သလိုထြက္ၾကည့္ေနရင္ အကုန္ၿပီးတယ္။ ထပ္ၿပီး
အဆစ္ေပးလုိက္ဦးမယ္။ သမာဓိ(၃)မ်ဳိးရွိတယ္။
တစ္ခါမွတ္တစ္ခါတည္ရင္ ပထမ သမာဓိပဲ။
(၅)မိနစ္ (၁၀)မိနစ္ကေလးတည္ေနရင္ အဲဒါ
ဒုတိယ သမာဓိပဲ။ ၀ိပႆနာအထက္ပိုင္းေရာက္
ရင္ စိတ္ကဘယ္မွမထြက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါတတိယ
သမာဓိပဲ။
ထုိင္း - မွတ္မိပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ုထုိင္း - ရေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဟိုမွာ ဘယ္လိုအားထုတ္လဲ
အဓိ႒ာန္နဲ႔လား။
ထိုင္း - ရိပ္သာလည္း သြားပါတယ္ဘုရား။
အိမ္မွာလည္း လုပ္ပါတယ္ဘုရား။ တစ္ရက္
လည္း သြားဖူးတယ္။ သံုးရက္လည္း သြားဖူး
တယ္။ (၁၀)ရက္လည္း သြားဖူးတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မရဘူး။ အနည္းဆံုး ႏွစ္လဆက္တိုက္
အားထုတ္ရမယ္။ အဂၤုလိမာလ လက္ညွဳိးျဖတ္သလို
ျဖစ္ေနမယ္။ တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုက္ ဟိုနားထားလုိက္၊
တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုက္ ဒီနားထားလိုက္ဆိုေတာ့
တစ္ေထာင္ရသလား။
ထုိင္း - မရပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တစ္ေထာင္ျပည့္ခ်င္ရင္ ႀကိဳးနဲ႔သီမွ
ရမယ္မဟုတ္လား။
ုထုိင္း - ဥပမာ တအားေကာင္းပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔တုန္းက မဟာစည္မွာ အားထုတ္ခဲ့
ေတာ့ ႏွစ္လေလာက္ အပင္ပန္းခံၿပီးအားထုတ္ခဲ့ရ
တယ္။ တစ္ရက္ေလာက္က အေသအလဲအားထုတ္
ခဲ့ရတာ။ တစ္သက္လံုးက အေတြးနဲ႔ အမွတ္နဲ႔က
အားၿပိဳင္ေနတာပဲ။ သည္ခံမွစိတ္ရွည္မွရမယ္။
ဇြဲရွိမွ ရတယ္။ စိတ္ရွည္ပါမ်ားလာရင္ ဒီဘက္က
အမွတ္မ်ားသေလာက္ ဟိုဘက္ကအေတြးနည္း
သြားတယ္။ အေတြးနည္းသြားရင္ ကိုယ္မွတ္တဲ့
ေနရာ စိတ္ဒက္ခနဲ တစ္ခ်က္ေလာက္က်သြား
တာနဲ႔ ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူသေဘာေပါက္
သြားမယ္။ လမ္းဆံုးေအာင္ႏွစ္လေလာက္လုပ္
လုိက္မွဗ်။ လမ္းဆံုးေအာင္။ တစ္သက္လံုးသား
ေတြမယားေတြအတြက္ သထာၿပီး၊ ကိုယ့္အတြက္
ႏွစ္လေလာက္မွ မသထာဘူးလား။ ထုိင္းမွာဘာ
အလုပ္လုပ္လဲ။
ထုိင္း - အင္ဂ်င္နီယာပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အင္ဂ်င္နီယာႏွစ္လလုပ္ရင္ဘယ္
ေလာက္စားရလဲ။
ထိုင္း - ဘယ္ေလာက္မွ မမ်ားပါဘူးဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဒါက နွစ္လလုပ္လုိက္ရင္ ဒီတစ္သက္
မကဘူး။ ဟိုက တစ္သက္ပါ တာ၀န္ယူတယ္။
ထုိင္း - ဒီလပိုင္းေတာ့ မအားပါဘုရား။ ေနာက္ေတာ့မွ
လုပ္ပါ့မယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္- ေသမင္းက ဘယ္ေတာ့ေခၚမယ္မွန္းမွ
မသိတာ။ ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္။ အိမ္မွာ အဓိ႒ာန္နဲ႔
ဘယ္ႏွရက္၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ႏွနာရီဆိုၿပီး
အားထုတ္ပါ။
ထိုင္း - အဲဒီလိုေတာ့ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔တုန္းကေတာ့ မဟာစည္မွာ
ညေယာဂီရွိတယ္။ ညေန(၆)နာရီက မနက္(၆)
နာရီအတြင္း ည(၂)ႀကိမ္၊ မနက္(၂)ႀကိမ္ရတယ္။
အဲဒါမဟာစည္မွာ ညေယာဂီပဲ။
ထုိင္း - နည္းနည္းေတာ့ ခက္မယ္ထင္ပါတယ္ဘုရား။
စႀကၤံနဲ႔ထုိင္တာ တြဲမွတ္ရင္ ရပါသလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မဟာစည္မွာ ထုိင္တစ္နာရီ၊
စႀကၤံတစ္နာရီရႈမွတ္ရတာပဲ။ ရပါတယ္။
ထိုင္း- ဘုန္းႀကီး၀တ္ၿပီးမွ ရိပ္သာ၀င္ရင္ေကာင္းပါ
သလားဘုရား။
ဆရာေတာ္- သကၤန္း၀တ္ႀကီးထမ္းရတာေလးတယ္။
ရိပ္သာ၀င္ရင္ ငါေသလည္းထားခဲ့ရမွာ ဆိုတဲ့စိတ္
ေမြးႏုိင္မွရတယ္။
ထုိင္း - ဆရာသမားလိုတာေပါ့ေနာ္။
ဆရာေတာ္- သတိရွိရင္ ဆရာမလို။ သတိဟာဆရာပဲ။
ထိုင္လို႔ သတိၿမဲေနၿပီဆိုပါစို႔။ သတိၿမဲေၾကာင္းကိုႏွာေခါင္း
ရႈရင္ ႏွာေခါင္းမွာ ေလနိမိတ္ေပၚရတယ္။ တို႔တုန္းက
ေဖာင္းပိန္မွတ္ေတာ့ ေဖာင္းနိမိတ္ ပိန္နိမိတ္ ေပၚတာ
ေပါ့။ စိတ္တည္ေၾကာင္းျပတဲ့နိမိတ္ေခၚတယ္။ စက္မ်ား
ဆိုရင္ ဘယ္ႏွမိုင္ေရာက္ရင္ ဘယ္ႏွမိုင္ေရာက္ေၾကာင္း
အခ်က္ျပသလို တို႔ဒီမွာလည္း ႏွာေခါင္းမွတ္ရင္ႏွာေခါင္း
အခ်က္ျပရွိတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တို႔သံသရာ
အဆက္ဆက္က ပါလာတဲ့ဉာဥ္နဲ႔ ဒီကသတိနဲ႔သြားတဲ့
ဉာဏ္နဲ႔ အဲဒီေနရာမွာ အတိုက္အခံ သြားလုပ္ေတာ့
ဉာဥ္ဘက္က အာရုံဆန္းေတြေပၚတတ္တယ္။ တျခား
က လာၿပီးျပတာမဟုတ္ဘူး။ စရိုက္လိုက္ၿပီး ေပၚတတ္
တယ္။ ေဒါသႀကီးသူ ေဒါသႀကီးတဲ့အေလ်ာက္ျပမွာ။
ရာဂႀကီးတဲ့သူ ရာဂအလုိက္ျပမွာ။ အဲဒါကိုသတိနဲ႔
မေၾကာက္မရြ႕ံသြားႏုိင္ရင္ ဆရာမလိုဘူး။ လာခ်င္
တာ လာမွတ္မွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာမလိုဘူးေျပာ
တာ။
ထိုင္း - အဲဒီလို တစ္ေယာက္တည္း သြားလုပ္လို႔
သိပ္အဆင္မေျပဘူးထင္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အမ်ားဆံုးေတြ႕ရတာက သမာဓိ
တည္ၾကည္ခါစ ၀ိပႆနာဉာဏ္တက္ေတာ့ စာလို
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာျမင္ရတာကိုတို႔က
အတၱစြဲတာကိုး။ ဟိုက အနတၱျပမွာ တို႔က နိစၥစြဲတာ။
ဟုိက အနိစၥျပမွာ တို႔က သုခလို႔ထင္တာကို။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာေပၚတာပဲ။ သဒၶါထက္သူက်ေတာ့ ဘုရား
ရဟႏၱာတို႔ေပၚတယ္။ နတ္တို႔ေပၚတယ္။ ေပၚရုံတင္
မက လာကိုေျပာတာရိွတယ္။ ျမင္ရုံျမင္တာပဲရွိတယ္။
အဲဒါကို ဘယ္ကိုမွမလိုက္ဘဲ ကိုယ့္ရႈကြက္ကို လက္
မလႊတ္နဲ႔။ အဲဒါဆိုရင္ မွားစရာမရွိဘူး။ ကိုယ့္ရႈ႕ကြက္
ကို လက္လႊတ္ၿပီး အဲဒီေနာက္သြားရင္ လမ္းမွားၿပီ။
ထိုင္း - တပည့္ေတာ္ အားထုတ္လာတာ တစ္ခါမွ
နိမိတ္မေပၚေသးပါဘူးဘုရား။
ဆရာေတာ္- တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ေတာ့
မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ သတိအားေကာင္းမွ အေတြးမ၀င္မွ
ေပၚတာ။ တို႔ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေသြးကလည္ပတ္
ေနတာ။ အေတြးနဲ႔လည္တယ္။ ေသာကနဲ႔လည္
တယ္။ မာနနဲ႔လည္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတို႔ေသြး
က မည္းေနတာ။ ေသြးကမၾကည္ဘူး။ ေနာက္ေန
တာ။ အဲဒီေတာ့ မွတ္ဟဲ့။ မွတ္ပါမ်ားေတာ့ အဲဒီ
စိတ္ေတြမပါဘူး။ အေတြးမပါေတာ့ ေသြးၾကည္
တာေပါ့ေလ။ ေသြးၾကည္ပါမ်ားေတာ့ မွန္ၾကည့္
ေတာ့ အရိပ္ေပၚသလိုေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့မွ
နိမိတ္ေပၚတာ။
ထိုင္း - တရားထိုင္တဲ့အခါ အရွင္ဘုရားကို စိတ္နဲ႔
တည္ၿပီး တပည့္ေတာ္၏ဆရာသမားျဖစ္ေတာ္မူ
ပါလို႔ ေတာင္းလို႔ရပါသလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - စိတ္ကအဓိ႒ာန္တာေတာ့ ရတယ္။
လာ မလာေတာ့ မသိဘူး။ တုိ႔က အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
အခါ ရွိတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ မလာဘူးေပါ့ဗ်ာ။
တို႔က နိမိတ္ေျပာေတာ့ ဒီနိမိတ္ေပၚေအာင္အေမွ်ာ္
နဲ႔ လုပ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပၚဘူး။ မွန္နဲ႔မ်က္ခြက္
တည့္မွ အရိပ္ေပၚသလို ရႈ႕ကြက္နဲ႔မွတ္စိတ္တည့္
လို႔ စိတ္အၾကည္ဓါတ္လာရင္ ဒီနိမိတ္ေပၚလာတာ
ပဲ။ တရားက အဲဒီလိုပဲ။ တရားရေအာင္လုပ္မယ္လို႔
စိတ္ဘယ္ေတာ့မွ မထားနဲ႔။ ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့စိတ္သာ
ရွိရမယ္။ ရခ်င္တဲ့စိတ္မရွိရဘူး။ သူျပတဲ့ေနရာကို
ၾကည့္ေနရင္ တရားက သူ႔ဟာသူ ဇာတ္ေကာင္
ေတြက ျပလာမွာ။
ထိုင္း - ေစာေစာက ေဒါက္တာႀကီး( ကပၸိယ
ေဒါက္တာ သန္းထြန္းေအာင္ကိုဆိုလိုပါသည္။)
နဲ႔ တရားစကား နည္းနည္းေဆြးေႏြးေတာ့
ေဒါက္တာႀကီးက ပြဲၾကည့္ရသလို ၾကည့္ရတာ
လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးဆံုးမဖူးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ကေလးလို မၾကည့္နဲ႔ လူႀကီးလိုၾကည့္လို႔ေျပာပါ
တယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုိခ်င္စိတ္နဲ႔ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ခဲတယ္။
စိတ္မပါလက္မပါၾကည့္ရင္ ေသြးကမဲေနလို႔မျမင္ရ
ဘူး။ မရရေအာင္ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔လုပ္ေတာ့ ေသြးက
မည္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ မျမင္ရဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့
တရားရွာတဲ့အခါ အဲဒီစိတ္ (၃)စိတ္မပါရဘူး။
သတိနဲ႔မွတ္ေတာ့ ကိုယ္မျမင္ဖူးတဲ့ရႈ႕ကြက္ေတြ
ထဲက အရာေတြျမင္လိမ့္မယ္။ ႏွာသီး၀ဆိုႏွာသီး၀
ေပါ့။ ေလရဲ႕နိမိတ္ေတြ ေလတန္းေတြျမင္ခ်င္ျမင္
မွာေပါ့။ ျမင္လာေတာ့ ယံုလာတယ္။ ခႏၶာျဖစ္ပ်က္
ျမင္ေလေလ ယံုေလေလပဲ။ ဆရာသမားအေပၚ
ယံုတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီလိုယံုလာရင္ေသြးက
ၾကည္လာတာ။ ၾကည္လာမွ ဒီျဖစ္ပ်က္ျမင္လာတာ။
ထိုင္း - ေလာကထဲက်င္လည္ေနတဲ့အတြက္ ငါးပါး
သီလ မလံုတဲ့အခါေတြလည္းရွိေတာ့ သီလမစင္
ၾကယ္ရင္ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ အေႏွာင့္အယွက္
မ်ား ျဖစ္ေနမလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ထိုင္မယ့္အခ်ိန္မွာ သီလယူပါ။
သီလယူတယ္ဆိုတာ အရင္တုန္းကဟာေတြကို
အျဖတ္ခိုင္းတာပဲ။ ဘာစည္မွ ခ်ဖို႔မလိုဘူး။
ေဘးက အေႏွာင့္အယွက္မလုပ္ႏုိင္ေအာင္
သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္
ေပးရတယ္။ ဆိုင္ရာနတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္ေပး
ရမယ္။ သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ေတြက တာ၀န္
ယူေပးရတာ။ ဒါေၾကာင့္ သီလယူရတာ။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးက ေမတၱာထားၿပီး အခ်ိန္
ေတြ အမ်ားႀကီးေပးတာ ၀မ္းသာပါတယ္ဘုရား။
အားလည္း နာပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္၊ သတိေလးနဲ႔
လုပ္၊ သတိမပါရင္ တို႔ဉာဥ္ကခိုင္းတာလုပ္ရလိမ့္
မယ္။ သတိပါေတာ့ တို႔ခိုင္းတာကို ဉာဥ္ကလုပ္ေပး
ရမွာ။ ဘုရားတရားအေပၚမွာ ျဖည္ခ်ဳပ္ၿပီး ၀ယ္ရတာ
မရွိဘူး။ ေအာင့္ၿပီးဖယ္ရတာမရွိဘူး။ အမွတ္မွတ္ရင္း
နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဟာသူသိသြားၿပီး သတိက ၀ယ္
သြားတာ။ တို႔၀ယ္တာမဟုတ္ဘူး။
ထိုင္း - တရားအားထုတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနပါတယ္ဘုရား။
အာမခံၿပီးေတာ့ မလုပ္ျဖစ္မွာ စိုးပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဘုရားသား ျဖစ္ခ်င္သလား မျဖစ္ခ်င္ဘူး
လား။
ထိုင္း - ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - သတိရွိရင္ ဘုရားသားပဲ။ သတိမရွိရင္
အလကားပဲ။ ဘုရားသားျဖစ္ခ်င္ရင္ သတိရွိမွျဖစ္တာ။
တို႔ဒကာဒကာမေတြ က်မ္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ညီညီတင္
အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္း
၂၀၁၅ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ။
ထိုင္း - ဇင္းမယ္ကပါဘုရား။ ဆရာေတာ့္သတင္းၾကား
လို႔ ၾကည္ညိဳလို႔လာဖူးတာပါ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဘုန္းႀကီးေတြအမ်ားႀကီး ထုိင္းမွာလဲ
ရွိတာမဟုတ္လား။
ထိုင္း - ဘုန္းႀကီးခ်င္းမတူပါဘူးဘုရား။ ထုိင္းမွာ
ေတာရေဆာက္တည္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္သိပ္မရွိေတာ့ပါ
ဘူး။
ဆရာေတာ္ - တို႔က သတၱိမရွိလို႔ ေတာထဲေနတာပါဗ်ာ။
ၿမိဳ႕ထဲေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြက ေတာထဲေနတာထက္ပိုၿပီး
ထက္လို႔ ပိုၿပီးသတၱိရွိေနတာဗ်။ တို႔က သူတို႔ေလာက္
သတၱိမရွိလို႔ ေတာမွီေနတာဗ်။ ေတာထဲေနတာဗ်။
ဘုန္းႀကီးအားလံုး အတူတူပါဗ်ာ။ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊
လာအို၊ ျမန္မာရယ္က ေထရ၀ါဒလို႔ေခၚတယ္။ အရွင္
မဟာကႆပ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာတို႔အဆက္ဆက္
က တစ္ဆင့္ၾသ၀ါဒေတြကုိ လံုး၀မျပင္ဘဲက်င့္တာဗ်ာ။
အက်င့္တူပါပဲဗ်ာ။
ထုိင္း - ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာေတာ္ေတြက သာသနာ
ေတာ္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ၾကည္ညိဳၿပီး ၀ိနည္းေတာ္ေတြကို
ေလးစားလိုက္နာၾကပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔ဆီေရာက္တုန္းမို႔ ေျပာတာလားဗ်ာ။
ထုိင္း - တကယ္ေျပာတာပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔
၀ိပႆနာတရားေတာ့ အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
နည္းလမ္းေတာ့မသိပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - နည္းလမ္းေတြ ဘာလို႔မသိရမွာလဲ။
ထိုင္းမွာလည္းရွိတာပဲ။ ဒီကသြားတာေတြရွိတာပါပဲ။
နည္းလမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား တို႔ဗုဒၶက
သတိတစ္လံုးပဲဗ်ာ။ ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့အလုပ္ကို
သတိနဲ႔တြဲလုပ္။ အဲဒါ၀ိပႆနာျဖစ္သြားတာပဲ။
သတိနဲ႔လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ့္ဆီမွာရွိတယ္။
ရွိေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိတာပဲ။ အဲဒါ
၀ိပႆနာဗ်။
ထုိင္း - တပည့္ေတာ္ တရားထုိင္တဲ့အခါ စိတ္က
မၿငိမ္ပါဘူးဘုရား။ စိတ္ကေလးကိုတစ္ေနရာတည္း
မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးေနဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး
နည္းလမ္းေပးပါ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကိုယ္ထဲမွာ ႏွစ္သက္ရာကိုမွတ္။
တို႔ ဘုရားတိုင္း ဘုရားတိုင္းမွတ္တာ ႏွာေခါင္းပဲ။
ႏွာေခါင္းမွာ ၀င္ေလေလး၀င္တာထြက္တာကို
စာလို ၀င္သက္ထြက္သက္ေခၚတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါ
အသက္ပဲဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္လံုးရဲ႕အသက္ဟာ
ႏွာေခါင္းမွာရွိတယ္။ ၀င္ေလထြက္ေလကိုေျပာ
တာ။ ဒီႏွာေခါင္းကေနထိုင္ၿပီးမွတ္ရင္ တစ္ကိုယ္
လံုးအကုန္သိတယ္ဗ်ာ။ စာလို ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္း
လို႔ ေခၚတယ္။ က်န္တဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းလည္း
ႏွာေခါင္း၀ကိုမွတ္ဗ်ာ။ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ႀကီးက
ဒီအတိုင္းမွတ္သြားတာဗ်။ မွတ္ႏုိင္ပါ့မလားဗ်ာ။
ထိုင္း - မလြယ္ပါဘုရား။ သိပ္မရပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အဲဒါက်ေတာ့ဗ်ာ။ မ်က္စိကျမင္တဲ့
အခါ ၾကည့္စရာရွိရင္ မ်က္စိမွာ သတိခ်ထားဗ်ာ။
နားကၾကားတဲ့အခါမွာ နားထိပ္မွာ ခ်ထားဗ်ာ။
သတိနဲ႔သြားဗ်ာ။ တသက္လံုးလုပ္သြားဗ်။
ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္နဲ႔ သိရုံသိသြားဗ်ာ။
ထုိင္း - မလြယ္ဘူးထင္တယ္ဘုရား။ တရားထုိင္
ခ်ိန္မွာ စိတ္ကိုထိန္းမရပါဘုရား။ စိတ္မၿငိမ္ပါ
ဘုရား။ သမာဓိမရပါဘုရား။ အေတြးလည္း
မ်ားမိပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ေတြးတဲ့စိတ္ကေတာ့ ေတြးမွာပဲ။
၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြဘယ္ေလာက္တက္တက္
ေတြးမွာပဲ။ စိတ္ကိုမႏုိင္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး
ရန္မလုပ္ရဘူး။ ေလွ်ာ့လည္းမေလွ်ာ့ရဘူး။
မွတ္စရာရွိတာသာမွတ္။ အမွတ္မ်ားရင္အေတြးက
သူ႔ဟာသူေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးေျပာတာ နားလည္ပါၿပီ
ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ထုိင္း- ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လူတိုင္းလူတိုင္းဟာေမြးကတည္းက
အေတြးနဲ႔ေမြးလာတာ။ တစ္သက္လံုးလည္းအေတြး
နဲ႔ေနတာ။ လုပ္စရာရွိလည္း အေတြးနဲ႔လုပ္ေနတာ။
အဲဒါ ထုိင္မွတ္တာ ခဏေလးရွိေသးတယ္။ ခ်က္ခ်င္း
ေတာမရႏုိင္ေသးဘူး။ မွတ္အားေကာင္းရင္သူ႔ဟာ
သူတက္သြားမွာပဲ။ ဘုရားေဟာတဲ့အထဲမွာ သတိ
ပ႒ာန္ဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒါ သတိပ႒ာန္ေခၚတယ္။
ႏွာေခါင္းမွတ္မႈ ပင္တုိင္ထားၿပီး ေတြးတာနဲ႔ႏွာေခါင္း
နဲ႔ ဘယ္ကို စိတ္ေရာက္မ်ားလဲ။ ေတြးတဲ့စိတ္ကို
အေရာက္မ်ားရင္ ႏွာေခါင္းမွတ္တာ ခဏလႊတ္
လုိက္ ေတြးၿပီးတာနဲ႔ ႏွာေခါင္းျပန္မွတ္။ တစ္ခါ
ႏွာေခါင္းမွတ္ရင္း ခႏၶာကိုယ္က နာလာမယ္ဆို
ရင္ နာတဲ့ဘက္စိတ္အေရာက္မ်ားရင္ ႏွာေခါင္း
မွတ္တာကိုလႊတ္ပစ္ၿပီး နာတာကိုမွတ္။ ၿပီးမွ
ႏွာေခါင္းကိုျပန္မွတ္။ အသံကိုၾကားလို႔ ၾကားတာ
ဘက္စိတ္ေရာက္တာမ်ားသြားလို႔ရွိရင္ ႏွာေခါင္း
အမွတ္ကုိလႊတ္ၿပီး ၾကားတဲ့ဘက္ကို မွတ္။
ၿပီးမွ ႏွာေခါင္းကိုျပန္မွတ္။ ရွင္းရဲ႕လား။
ထိုင္း - နားလည္ပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္
မိသားစုထဲက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္
ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အဲဒါက် တို႔မလုပ္ဘူး။ အဲဒါေလာကီ
ကိစၥေတြ၊ တစ္ဦးလုပ္ေပးလုိက္ရင္ တစ္ဦးလုပ္ေပး
ရင္ တစ္ျပည္လံုးလာမွာ၊ တို႔ နားရေတာ့မွာမဟုတ္
ဘူး။ တို႔တရားအလုပ္ လုပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးကို အေႏွာက္အယွက္ေပး
သလိုျဖစ္သြားတယ္ဘုရား။ ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔ ရန္ကုန္ကတည္းက ဒီေမးတာ
ေတြ အိမ္တြင္းေရးေတြက အစ ေမးေလွ်ာက္တာ
ေတြ အဲဒါေတြ ဒိုင္ခံေျပာလာတာ တစ္ေယာက္ကစ
တစ္ရာဆိုသလို ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကတည္းက
ေၾကာက္လာတာ။ တစ္ဦးေျပာလုိက္ရင္ တစ္တိုင္း
ျပည္လံုးကလာမွာ။ ဒီေလာကီကိစၥေတြကေလွ်ာက္
ရမွာမဟုတ္ဘူး။ တို႔ဒီေတာထဲကေနအာရုံျပဳေပး
ေနတာပဲ။ တို႔ရႈမွတ္ေနတာဟာ ေဒါသကင္းေန
တဲ့အတြက္ ေမတၱာပဲ။ ဘုရားတို႔ ရဟႏၱာတို႔ဆိုတာ
က ဘယ္သူဘယ္၀ါ က်န္းမာပါေစလို႔တိုက္ရုိက္
ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ရႈမွတ္ေနတာဟာ ဓမၼဓါတ္
လႈိင္းေပးေနတာပဲ။ လ ဟာတစ္ကမၻာလံုးသာေန
တာပဲ။ ေမာ့ၾကည့္သူ ထြက္ၾကည့္သူေအးတာေပါ့။
ကိုယ့္ဘက္က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ လထြက္ၾကည့္
သလိုထြက္ၾကည့္ေနရင္ အကုန္ၿပီးတယ္။ ထပ္ၿပီး
အဆစ္ေပးလုိက္ဦးမယ္။ သမာဓိ(၃)မ်ဳိးရွိတယ္။
တစ္ခါမွတ္တစ္ခါတည္ရင္ ပထမ သမာဓိပဲ။
(၅)မိနစ္ (၁၀)မိနစ္ကေလးတည္ေနရင္ အဲဒါ
ဒုတိယ သမာဓိပဲ။ ၀ိပႆနာအထက္ပိုင္းေရာက္
ရင္ စိတ္ကဘယ္မွမထြက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါတတိယ
သမာဓိပဲ။
ထုိင္း - မွတ္မိပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ုထုိင္း - ရေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဟိုမွာ ဘယ္လိုအားထုတ္လဲ
အဓိ႒ာန္နဲ႔လား။
ထိုင္း - ရိပ္သာလည္း သြားပါတယ္ဘုရား။
အိမ္မွာလည္း လုပ္ပါတယ္ဘုရား။ တစ္ရက္
လည္း သြားဖူးတယ္။ သံုးရက္လည္း သြားဖူး
တယ္။ (၁၀)ရက္လည္း သြားဖူးတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မရဘူး။ အနည္းဆံုး ႏွစ္လဆက္တိုက္
အားထုတ္ရမယ္။ အဂၤုလိမာလ လက္ညွဳိးျဖတ္သလို
ျဖစ္ေနမယ္။ တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုက္ ဟိုနားထားလုိက္၊
တစ္ေခ်ာင္းျဖတ္လိုက္ ဒီနားထားလိုက္ဆိုေတာ့
တစ္ေထာင္ရသလား။
ထုိင္း - မရပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တစ္ေထာင္ျပည့္ခ်င္ရင္ ႀကိဳးနဲ႔သီမွ
ရမယ္မဟုတ္လား။
ုထုိင္း - ဥပမာ တအားေကာင္းပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔တုန္းက မဟာစည္မွာ အားထုတ္ခဲ့
ေတာ့ ႏွစ္လေလာက္ အပင္ပန္းခံၿပီးအားထုတ္ခဲ့ရ
တယ္။ တစ္ရက္ေလာက္က အေသအလဲအားထုတ္
ခဲ့ရတာ။ တစ္သက္လံုးက အေတြးနဲ႔ အမွတ္နဲ႔က
အားၿပိဳင္ေနတာပဲ။ သည္ခံမွစိတ္ရွည္မွရမယ္။
ဇြဲရွိမွ ရတယ္။ စိတ္ရွည္ပါမ်ားလာရင္ ဒီဘက္က
အမွတ္မ်ားသေလာက္ ဟိုဘက္ကအေတြးနည္း
သြားတယ္။ အေတြးနည္းသြားရင္ ကိုယ္မွတ္တဲ့
ေနရာ စိတ္ဒက္ခနဲ တစ္ခ်က္ေလာက္က်သြား
တာနဲ႔ ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူသေဘာေပါက္
သြားမယ္။ လမ္းဆံုးေအာင္ႏွစ္လေလာက္လုပ္
လုိက္မွဗ်။ လမ္းဆံုးေအာင္။ တစ္သက္လံုးသား
ေတြမယားေတြအတြက္ သထာၿပီး၊ ကိုယ့္အတြက္
ႏွစ္လေလာက္မွ မသထာဘူးလား။ ထုိင္းမွာဘာ
အလုပ္လုပ္လဲ။
ထုိင္း - အင္ဂ်င္နီယာပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အင္ဂ်င္နီယာႏွစ္လလုပ္ရင္ဘယ္
ေလာက္စားရလဲ။
ထိုင္း - ဘယ္ေလာက္မွ မမ်ားပါဘူးဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဒါက နွစ္လလုပ္လုိက္ရင္ ဒီတစ္သက္
မကဘူး။ ဟိုက တစ္သက္ပါ တာ၀န္ယူတယ္။
ထုိင္း - ဒီလပိုင္းေတာ့ မအားပါဘုရား။ ေနာက္ေတာ့မွ
လုပ္ပါ့မယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္- ေသမင္းက ဘယ္ေတာ့ေခၚမယ္မွန္းမွ
မသိတာ။ ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္။ အိမ္မွာ အဓိ႒ာန္နဲ႔
ဘယ္ႏွရက္၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ႏွနာရီဆိုၿပီး
အားထုတ္ပါ။
ထိုင္း - အဲဒီလိုေတာ့ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - တို႔တုန္းကေတာ့ မဟာစည္မွာ
ညေယာဂီရွိတယ္။ ညေန(၆)နာရီက မနက္(၆)
နာရီအတြင္း ည(၂)ႀကိမ္၊ မနက္(၂)ႀကိမ္ရတယ္။
အဲဒါမဟာစည္မွာ ညေယာဂီပဲ။
ထုိင္း - နည္းနည္းေတာ့ ခက္မယ္ထင္ပါတယ္ဘုရား။
စႀကၤံနဲ႔ထုိင္တာ တြဲမွတ္ရင္ ရပါသလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မဟာစည္မွာ ထုိင္တစ္နာရီ၊
စႀကၤံတစ္နာရီရႈမွတ္ရတာပဲ။ ရပါတယ္။
ထိုင္း- ဘုန္းႀကီး၀တ္ၿပီးမွ ရိပ္သာ၀င္ရင္ေကာင္းပါ
သလားဘုရား။
ဆရာေတာ္- သကၤန္း၀တ္ႀကီးထမ္းရတာေလးတယ္။
ရိပ္သာ၀င္ရင္ ငါေသလည္းထားခဲ့ရမွာ ဆိုတဲ့စိတ္
ေမြးႏုိင္မွရတယ္။
ထုိင္း - ဆရာသမားလိုတာေပါ့ေနာ္။
ဆရာေတာ္- သတိရွိရင္ ဆရာမလို။ သတိဟာဆရာပဲ။
ထိုင္လို႔ သတိၿမဲေနၿပီဆိုပါစို႔။ သတိၿမဲေၾကာင္းကိုႏွာေခါင္း
ရႈရင္ ႏွာေခါင္းမွာ ေလနိမိတ္ေပၚရတယ္။ တို႔တုန္းက
ေဖာင္းပိန္မွတ္ေတာ့ ေဖာင္းနိမိတ္ ပိန္နိမိတ္ ေပၚတာ
ေပါ့။ စိတ္တည္ေၾကာင္းျပတဲ့နိမိတ္ေခၚတယ္။ စက္မ်ား
ဆိုရင္ ဘယ္ႏွမိုင္ေရာက္ရင္ ဘယ္ႏွမိုင္ေရာက္ေၾကာင္း
အခ်က္ျပသလို တို႔ဒီမွာလည္း ႏွာေခါင္းမွတ္ရင္ႏွာေခါင္း
အခ်က္ျပရွိတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တို႔သံသရာ
အဆက္ဆက္က ပါလာတဲ့ဉာဥ္နဲ႔ ဒီကသတိနဲ႔သြားတဲ့
ဉာဏ္နဲ႔ အဲဒီေနရာမွာ အတိုက္အခံ သြားလုပ္ေတာ့
ဉာဥ္ဘက္က အာရုံဆန္းေတြေပၚတတ္တယ္။ တျခား
က လာၿပီးျပတာမဟုတ္ဘူး။ စရိုက္လိုက္ၿပီး ေပၚတတ္
တယ္။ ေဒါသႀကီးသူ ေဒါသႀကီးတဲ့အေလ်ာက္ျပမွာ။
ရာဂႀကီးတဲ့သူ ရာဂအလုိက္ျပမွာ။ အဲဒါကိုသတိနဲ႔
မေၾကာက္မရြ႕ံသြားႏုိင္ရင္ ဆရာမလိုဘူး။ လာခ်င္
တာ လာမွတ္မွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာမလိုဘူးေျပာ
တာ။
ထိုင္း - အဲဒီလို တစ္ေယာက္တည္း သြားလုပ္လို႔
သိပ္အဆင္မေျပဘူးထင္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - အမ်ားဆံုးေတြ႕ရတာက သမာဓိ
တည္ၾကည္ခါစ ၀ိပႆနာဉာဏ္တက္ေတာ့ စာလို
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာျမင္ရတာကိုတို႔က
အတၱစြဲတာကိုး။ ဟိုက အနတၱျပမွာ တို႔က နိစၥစြဲတာ။
ဟုိက အနိစၥျပမွာ တို႔က သုခလို႔ထင္တာကို။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာေပၚတာပဲ။ သဒၶါထက္သူက်ေတာ့ ဘုရား
ရဟႏၱာတို႔ေပၚတယ္။ နတ္တို႔ေပၚတယ္။ ေပၚရုံတင္
မက လာကိုေျပာတာရိွတယ္။ ျမင္ရုံျမင္တာပဲရွိတယ္။
အဲဒါကို ဘယ္ကိုမွမလိုက္ဘဲ ကိုယ့္ရႈကြက္ကို လက္
မလႊတ္နဲ႔။ အဲဒါဆိုရင္ မွားစရာမရွိဘူး။ ကိုယ့္ရႈ႕ကြက္
ကို လက္လႊတ္ၿပီး အဲဒီေနာက္သြားရင္ လမ္းမွားၿပီ။
ထိုင္း - တပည့္ေတာ္ အားထုတ္လာတာ တစ္ခါမွ
နိမိတ္မေပၚေသးပါဘူးဘုရား။
ဆရာေတာ္- တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ေတာ့
မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ သတိအားေကာင္းမွ အေတြးမ၀င္မွ
ေပၚတာ။ တို႔ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေသြးကလည္ပတ္
ေနတာ။ အေတြးနဲ႔လည္တယ္။ ေသာကနဲ႔လည္
တယ္။ မာနနဲ႔လည္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတို႔ေသြး
က မည္းေနတာ။ ေသြးကမၾကည္ဘူး။ ေနာက္ေန
တာ။ အဲဒီေတာ့ မွတ္ဟဲ့။ မွတ္ပါမ်ားေတာ့ အဲဒီ
စိတ္ေတြမပါဘူး။ အေတြးမပါေတာ့ ေသြးၾကည္
တာေပါ့ေလ။ ေသြးၾကည္ပါမ်ားေတာ့ မွန္ၾကည့္
ေတာ့ အရိပ္ေပၚသလိုေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့မွ
နိမိတ္ေပၚတာ။
ထိုင္း - တရားထိုင္တဲ့အခါ အရွင္ဘုရားကို စိတ္နဲ႔
တည္ၿပီး တပည့္ေတာ္၏ဆရာသမားျဖစ္ေတာ္မူ
ပါလို႔ ေတာင္းလို႔ရပါသလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - စိတ္ကအဓိ႒ာန္တာေတာ့ ရတယ္။
လာ မလာေတာ့ မသိဘူး။ တုိ႔က အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
အခါ ရွိတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ မလာဘူးေပါ့ဗ်ာ။
တို႔က နိမိတ္ေျပာေတာ့ ဒီနိမိတ္ေပၚေအာင္အေမွ်ာ္
နဲ႔ လုပ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပၚဘူး။ မွန္နဲ႔မ်က္ခြက္
တည့္မွ အရိပ္ေပၚသလို ရႈ႕ကြက္နဲ႔မွတ္စိတ္တည့္
လို႔ စိတ္အၾကည္ဓါတ္လာရင္ ဒီနိမိတ္ေပၚလာတာ
ပဲ။ တရားက အဲဒီလိုပဲ။ တရားရေအာင္လုပ္မယ္လို႔
စိတ္ဘယ္ေတာ့မွ မထားနဲ႔။ ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့စိတ္သာ
ရွိရမယ္။ ရခ်င္တဲ့စိတ္မရွိရဘူး။ သူျပတဲ့ေနရာကို
ၾကည့္ေနရင္ တရားက သူ႔ဟာသူ ဇာတ္ေကာင္
ေတြက ျပလာမွာ။
ထိုင္း - ေစာေစာက ေဒါက္တာႀကီး( ကပၸိယ
ေဒါက္တာ သန္းထြန္းေအာင္ကိုဆိုလိုပါသည္။)
နဲ႔ တရားစကား နည္းနည္းေဆြးေႏြးေတာ့
ေဒါက္တာႀကီးက ပြဲၾကည့္ရသလို ၾကည့္ရတာ
လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးဆံုးမဖူးတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ကေလးလို မၾကည့္နဲ႔ လူႀကီးလိုၾကည့္လို႔ေျပာပါ
တယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - လုိခ်င္စိတ္နဲ႔ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ခဲတယ္။
စိတ္မပါလက္မပါၾကည့္ရင္ ေသြးကမဲေနလို႔မျမင္ရ
ဘူး။ မရရေအာင္ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔လုပ္ေတာ့ ေသြးက
မည္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ မျမင္ရဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့
တရားရွာတဲ့အခါ အဲဒီစိတ္ (၃)စိတ္မပါရဘူး။
သတိနဲ႔မွတ္ေတာ့ ကိုယ္မျမင္ဖူးတဲ့ရႈ႕ကြက္ေတြ
ထဲက အရာေတြျမင္လိမ့္မယ္။ ႏွာသီး၀ဆိုႏွာသီး၀
ေပါ့။ ေလရဲ႕နိမိတ္ေတြ ေလတန္းေတြျမင္ခ်င္ျမင္
မွာေပါ့။ ျမင္လာေတာ့ ယံုလာတယ္။ ခႏၶာျဖစ္ပ်က္
ျမင္ေလေလ ယံုေလေလပဲ။ ဆရာသမားအေပၚ
ယံုတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီလိုယံုလာရင္ေသြးက
ၾကည္လာတာ။ ၾကည္လာမွ ဒီျဖစ္ပ်က္ျမင္လာတာ။
ထိုင္း - ေလာကထဲက်င္လည္ေနတဲ့အတြက္ ငါးပါး
သီလ မလံုတဲ့အခါေတြလည္းရွိေတာ့ သီလမစင္
ၾကယ္ရင္ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ အေႏွာင့္အယွက္
မ်ား ျဖစ္ေနမလားဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ထိုင္မယ့္အခ်ိန္မွာ သီလယူပါ။
သီလယူတယ္ဆိုတာ အရင္တုန္းကဟာေတြကို
အျဖတ္ခိုင္းတာပဲ။ ဘာစည္မွ ခ်ဖို႔မလိုဘူး။
ေဘးက အေႏွာင့္အယွက္မလုပ္ႏုိင္ေအာင္
သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္
ေပးရတယ္။ ဆိုင္ရာနတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္ေပး
ရမယ္။ သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္ေတြက တာ၀န္
ယူေပးရတာ။ ဒါေၾကာင့္ သီလယူရတာ။
ထိုင္း - ဆရာေတာ္ႀကီးက ေမတၱာထားၿပီး အခ်ိန္
ေတြ အမ်ားႀကီးေပးတာ ၀မ္းသာပါတယ္ဘုရား။
အားလည္း နာပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္၊ သတိေလးနဲ႔
လုပ္၊ သတိမပါရင္ တို႔ဉာဥ္ကခိုင္းတာလုပ္ရလိမ့္
မယ္။ သတိပါေတာ့ တို႔ခိုင္းတာကို ဉာဥ္ကလုပ္ေပး
ရမွာ။ ဘုရားတရားအေပၚမွာ ျဖည္ခ်ဳပ္ၿပီး ၀ယ္ရတာ
မရွိဘူး။ ေအာင့္ၿပီးဖယ္ရတာမရွိဘူး။ အမွတ္မွတ္ရင္း
နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဟာသူသိသြားၿပီး သတိက ၀ယ္
သြားတာ။ တို႔၀ယ္တာမဟုတ္ဘူး။
ထိုင္း - တရားအားထုတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနပါတယ္ဘုရား။
အာမခံၿပီးေတာ့ မလုပ္ျဖစ္မွာ စိုးပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဘုရားသား ျဖစ္ခ်င္သလား မျဖစ္ခ်င္ဘူး
လား။
ထိုင္း - ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - သတိရွိရင္ ဘုရားသားပဲ။ သတိမရွိရင္
အလကားပဲ။ ဘုရားသားျဖစ္ခ်င္ရင္ သတိရွိမွျဖစ္တာ။
တို႔ဒကာဒကာမေတြ က်မ္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ညီညီတင္
အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္း
၂၀၁၅ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ။
လြင္ေအာင္မ်ိဳး ပို႔စ္မွတဆင့္ ကူးယူပူေဇာ္တင္ျပ
ထားပါသည္။
ထားပါသည္။
ခရက္ဒစ္ေပးပါတယ္။
ကိုဇာဏီ(ကံမ)
No comments:
Post a Comment